Како што пишува агенцијата „Татар-информ”, палеогенетичарите претходно ги реконструирале геномите на оваа бактерија врз основа на остатоци од XIV–XVII век, пронајдени во некои региони на Европа, вклучувајќи го и Лаишево. Потоа ги анализирале старовековните и средновековните геноми на оваа бактерија, пронајдени претходно.
Севкупно успеале да реконструираат 34 геноми на Jersinia pestis. Филогенетското стебло, составено од истражувачите, покажува дека еден од двата геноми пронајдени во Татарстан бил предок на сите останати. Се смета дека патогените добиени од таа линија се најверојатните предизвикувачи на чумата во Швајцарија и Германија во XV–XVII век, во Лондон во XVII век и во Марсеј во XVIII век.
Втората пандемија на чума, позната како „Црна смрт“, започнала во Европа во 1346 година во околината на Црното Море и во долниот тек на Волга. Во текот на првата фаза која траела до 1353 година, умреле 50% од жителите на континентот.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче