Различните бои на врвот на куршумот служат за лесно и брзо препознавање на куршумите од различни видови и намени. Истовремено, згоден бонус е и тоа што фарбите кои се користат за тие цели истовремено служат и како антикорозивно средство за куршумите.
Треба веднаш да се каже дека оваа пракса се применува од куршумите за пиштол до големокалибарската муниција за противавионски топови.
Во оваа прилика ќе се фокусираме на муницијата за АК-74 и АК-12 со калибар 5,45х39 мм.
1. Необоен – стандарден челичен куршум со челична срж.
Legion Media
2. Зелен – трасер, односно обележувачки куршум кој зад себе остава долга црвена линија.
3. Зелен со црвена линија – противоклопен трасер куршум.
4. Црн – противоклопен куршум.
5. Црн со зелена линија – супсоничен куршум за автомат со придушувач.
6. Бел – ќор-фишек за конвенционален автомат кој при дејство се распрскува во цевката на оружјето.
Александар Крјажев / Sputnik
Претходно кај муницијата за АК овие обележја можеа да се најдат по должината на спојот на главата на куршумот со чаурата. Тоа е користено за јакнење на цврстината на куршумот. Меѓутоа, со технолошкиот развој, овој принцип е напуштен.