Пет факти за Деветтата планета

Деветтата планета што ја открија астрономите од Калифорнискиот технолошки институт во Пасадена, може да го добие своето име по Дејвид Боуви, со оглед на тоа дека е пронајдена една недела по неговата смрт. Како што изјави Константин Батигин за „Руска реч“, фановите на Боуви веќе започнале кампања на Интернет.

За волја на вистината, допрва треба да се докаже дека оваа планета навистина постои. Според пресметките на астрономите, потребни се 10-20 илјади години за таа да направи цел круг околу Сонцето. Масата ѝ е десет пати поголема од Земјината и пет илјади пати поголема од онаа на Плутон. Научниците веќе изнесуваат хипотези за нејзиното потекло и претпоставки за тоа дека со проучувањето на новата планета може да се дозна повеќе и за самата вселена.

Деветтата планета во далечната орбита можеле да ја исфрлат Јупитер или Сатурн

u041au0430u043au043e u0434u0430 u0441u0435 u0437u0430u0448u0442u0438u0442u0438 u0417u0435u043cu0458u0430u0442u0430 u043eu0434 u0430u0441u0442u0435u0440u043eu0438u0434u0438

На почетокот се сметало дека во Сончевиот систем имало четири јадра, од кои настанале Јупитер, Сатурн, Уран и Нептун. Но, можеби биле и пет. И петтата протопланета можеби многу се доближила до Јупитер или до Сатурн, а потоа била исфрлена во далечната орбита.

„Јупитер навистина исфрла многу објекти на границата или надвор од Сончевиот систем“, вели Натан Ејсмонт, водечки научен соработник на Институтот за космички истражувања при Руската академија на науките.

Проучувањето на Деветтата планета може да ја открие тајната на потеклото на Сончевиот систем

Кометата 67Р/Чурјумов-Герасименко и мисијата на Плутон им помогнаа на научниците да соберат повеќе податоци за формирањето на Сончевиот систем. Деветтата планета може да биде следниот чекор во оваа насока.

„Телата кои се далеку од Сонцето се движат 30 пати побавно од Земјата. Многу е мала веројатноста тие да се судрат со други објекти од вселената. Затоа површината на древните небесни тела е зачувана практично во првобитниот облик. Тоа може да биде некаков прав кој се формирал при случаен судир на ситни честички или, пак, парчиња мраз“, објаснува Леонид Ксанфомалити, доктор на физичко-математички науки од Институтот за космички истражувања при Руската академија на науките.

Пронаоѓачите сметаат дека Деветтата планета е клуч за проучување на други галаксии

u041eu0442u043au0440u0438u0435u043d u043du043eu0432 u0441u043bu043eu0458 u0432u043e u0417u0435u043cu0458u0438u043du0430u0442u0430 u043cu0430u043du0442u0438u0458u0430

„Деветтата планета се движи со мошне елиптичен и доста голем пат. Ова е голем исклучок во нашиот Сончев систем, но е интересно што тоа е сосема нормално за планетите кои се движат околу другите ѕвезди. Според тоа, Деветтата планета е нашата најблиска врска со светот надвор од Сончевиот систем“, вели Константин Батигин.

На Деветтата планета најверојатно нема живот, а доколку го има, тогаш тој е во некој друг облик

„Овие облици на живот што ги гледаме на Земјата таму секако ги нема. Можеби постојат некакви други облици. На пример, Сатурновиот сателит Енцелад е покриен со мраз, но под слојот мраз, има вода. И таму не е толку ладно. Сега постои теорија дека животот не треба да се бара во близина на Сонцето, ами на оддалечените планети, во студените делови од Сончевиот систем, почнувајќи од Сатурн, а можеби и подалеку“.

Нема да биде едноставно да се пронајде планетата и да се докаже дека навистина постои

Батигин и Браун се надеваат дека во следните неколку години со помош на телескопи ќе успеат да ја потврдат својата теорија. Веќе поднесоа молба за користење на јапонскиот телескоп „Субару“ во опсерваторијата „Мауна Кеа“ на Хаваите. Експерименталната потрага по планетата има и определени тешкотии. Имено, нејзиното набљудување е отежнато поради слабата осветленост на далечните краишта на Сончевиот систем.

Константин Батигин

Извор: АР

Батигин е роден во Москва. Кога наполнил осум години се преселил со родителите во Јапонија, каде татко му работел на институтот „Рикен“. Шест години подоцна семејството се преселило во Калифорнија, каде Константин по завршувањето на училиштето се запишал на универзитет во Калифорнија. Заедно со Мајк Браун работел на истражувањето на жешката внатрешна структура на Јупитер и на раните динамички еволуции на нашиот Сончев систем. Сега неговите интереси се поврзани за планетарната астрофизика.

Мајкл Браун

Извор: Ројтерс

Браун е професор по планетарна астрономија на Калифорнискиот технолошки универзитет, каде работи од 1996 година. Специјализирал на истражување на небесните тела на границите на Сончевиот систем. Познат е пред сè по истражувањата на Ерида, најмасивниот објект пронајден во Сончевиот систем во последниве 150 години, и по дебатата за преместување на Плутон од класата на вистинска планета во класата на џуџести планети. Во 2006 година списанието „Тајм“ го вброи во 100 највлијателни луѓе, а едно локално списание од Лос Анџелес го прогласи за најмоќен жител на градот.

Сите права ги задржува „Росијскаја Газета“.