Како директен потомок на Џингис-кан стана православен светец

• Ве очекуваме на Телеграм-каналот https://t.me/rb_makedonija
• Вклучете го во пребарувачот „Show notifications“ (дозволи известувања) за нашиот сајт!
• Пријавете се на нашата неделна мејлинг листа

Некаде во XIII век, во Златната орда кај Берке-кан дошол Кирил, епископ Ростовски и Јарославски. Тој барал од канот помош за своето стадо и зборувал за тоа како населението на неговата епархија дошло до христијанската вера и како на гробот на свети Леонтиј Ростовски се случуваат чудесни исцеленија.

Берке-кан бил трогнат од начинот на зборување и убедливоста на ростовскиот светец. Излагањето на Кирил го слушнал и Даир Кајдагул, принц, роднина на канот и потомок на Џингис-кан по раѓање. И нему Кирил му оставил длабок впечаток.

Набргу синот на канот се разболел. Тој пратил гласник во Ростов по Кирил, присетувајќи се на приказните за чудата на православието. Епископот наложил во ростовската црква да се служат молебни за здравје на синот на канот. А тој побрзал за Ордата, каде што над болниот прочитал света молитва, по што, според легендата, болниот станал здрав од креветот. За тоа епископот Кирил добил писмо од канот според кое целиот годишен данок од кнезовите на Ростов и Јарославл одел во црковната благајна.

При враќањето во Ростов, владиката Кирил го стигнал од принцот  Даир. Со солзи во очите го молел светецот да го земе со себе, уверувајќи го дека сака да ја запознае православната вера и со свои очи да ги види руските цркви. За епископот било многу ризично да го земе Даир со себе, бидејќи можел да го предизвика гневот на канот. Меѓутоа, тој сепак го поканил во Ростов.

Таму Даир живеел во куќата на епископот, го учел рускиот јазик, посетувал цркви и манастири. Живеел скромно и понизно, не се занимавал со политика, се занимавал само со служење на Бога. По некое време Берке-кан му испратил неколку „коли со сребро“ на принцот, што било знак дека вујкото на Даир го одобрил неговото заминување од Ордата.

Подоцна Даир се покрстил под името Петар и со свои средства основал манастир на езерото Неро. Според легендата, манастирот е изграден токму на местото каде што му се јавиле светите Петар и Павле. Сега тоа е Петровскиот Ростовски машки манастир.

Петар се оженил со богаташка од Ростов и имале многубројно потомство. Од нив потекнува благородничкиот род Чирикови. По смртта на сопругата, Петар се замонашил во манастирот што го основал, каде што и се упокоил во 1291 година. Народот почнал да го почитува речиси веднаш по неговата смрт, а во 1547 година бил прогласен за светец.