Кога пајажината провидна во танецот
Ги разнесува нитките на светлите дни
И под прозорецот на селанецот
Се слушаат јасно камбаните далечни,
Ние не тажиме, не нѐ плаши нас
Дишењето на блиската зима што вие,
Ами на летото минато убавиот глас
Појасно го сфаќаме ние.
Препев: Е.Н.