Овие машини направија Советскиот Сојуз да заздрави по најразорната војна во историјата.
Ова беше првиот градежен кран произведен по Втората светска војна. Главната разлика меѓу него и неговите претходници беа неговите технички капацитети. К-51 можеше да носи двојно поголем товар (5 тони) од сите машини што се користеа во СССР пред него.
Заснован е на шасијата на дизел-камионот ЈАЗ-200. Тоа беше кран со механички погон со стандардна должина на кракот од нешто повеќе од 7 метри.
За разлика од предвоените модели, кракот беше рамен. Машината беше толку успешна што долго време беше најпопуларната дигалка во СССР, а во 1957 година почна дури и да се испорачува во Кина.
Во 1960 година СССР создаде серија на уште помоќни и технолошки понапредни градежни дигалки. Од претходните машини се разликуваа по новите карактеристики. Тоа беа првите возила во земјата со рачна контрола (К-61), пневматски механизми (К-64) и дизел-електрични крански мотори (К-67).
Благодарение на тоа добија уште поголема носивост од 7,5 тони.
Машините постигнаа толкав успех што воената команда реши да почне да ги користи во својата работа и ги усвои за инженерските единици.
Оваа соработка се претвори во создавање на нов модел кој подоцна ќе се користи за носење и поставување на интерконтинентални балистички ракети низ целата земја.
Оваа дигалка првично беше направена за ракетните сили, но се претвори во успешен модел за внатрешните и надворешните градежни пазари.
Главната разлика помеѓу неа и претходните модели лежи во самата дигалка. Тоа беше првата машина во земјата со ротирачки крански систем што ѝ овозможи да ротира за 360 степени. Се напојуваше и со електрични мотори за да се зголеми нејзиниот капацитет.
Но, што е најважно, ова беше првата советска машина со електрично греење. Да, додавањето на таква основна карактеристика денес звучи лудо, но сите години претходно дизајнерите и инженерите се фокусираа само на креирање ефикасни возила, а не и на тоа да ги направат удобни за луѓето што управуваат со нив.
Дигалките од серијата 8T-210 беа базирани на најшироко користената шасија за теренско возење во тоа време, 3-оскиниот камион Урал-374Д со погон на сите тркала, и се користеа ширум СССР до средината на 1980-тите.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче