Како сините навлаки за чевли станаа суштински руски обувки

• Ве очекуваме на Телеграм-каналот https://t.me/rb_makedonija
• Вклучете го во пребарувачот „Show notifications“ (дозволи известувања) за нашиот сајт!
• Пријавете се на нашата неделна мејлинг листа

Секој Русин кој пораснал за време на советската ера или во 1990-тите има живо сеќавање од детството: стоење во ред со соучениците пред да влезат во музеј – било да е тоа уметничка галерија, селски благороднички имот или познатиот Ермитаж. Возбудата поради бегањето од редовните часови на училиште честопати беше ублажена од исчекувањето да се издржи нешто што изгледаше како монотона обиколка.

Сепак, највпечатливиот дел на овие посети на музејот не беше уметноста или историјата, туку искуството на шушкање низ ходниците во преголеми влечки од филц. Дури и додека носеа гломазни зимски чизми, детските стапала се лизгаа во овие огромни влечки, кои ги држеше само тенка еластична лента.

Овие влечки, познати на руски како „бахили“, се вадеа од голема корпа на влезот во музејот, каде што пронаоѓањето соодветен пар беше вистинска игра на среќа.

На руски „бахили“ може да значат и водоотпорни рибарски чизми, што укажува на нивната функционална намена: не да ги држат нозете суви, туку да ги заштитат подовите по кои газат.

Борба против вечната снежна каша

Околу девет месеци од годината Русија се бори со кашест снег - мешавина од дожд, снег и остатоци од градскиот живот. Чевлите неизбежно се натопуваат и стануваат калливи, дури и во урбаните средини.

Оваа реалност доведе до културна норма каде што Русите обично ги соблекуваат чевлите во полза на влечките по влегувањето во куќа.

Но, што е со јавните простори? Без „бахили“ подовите би барале постојано чистење. Решение? Навлаки за чевли.

Традиција на практичност

Историски гледано, Русите се потпираа на галоши за да управуваат со условите на отворено. Овие гумени навлаки за чевли, кои датираат од XIX век и популарни до 1960-тите, се носеа преку обични обувки, симболизирајќи практичен пристап кон суровата руска клима.

Тие беа толку сеприсутни што дури и Романови користеа галоши од фабриката „Треугољник“, додека селаните ги носеа врз валенките за да се заштитат од влага.

Во советско време, музеите воведоа влечки од филц за да спречат оштетување на деликатните подови, а практиката на менување обувки се прошири на работните места и училиштата. Не е невообичаено да се видат ученици кои покрај училишните книги носат и дополнителен пар чевли.

Современиот феномен на „бахилите“

Денес, „бахилите“ сè уште се многу честа глетка во клиниките, болниците, установите за грижа за децата и одредени музеи и салони за време на студената сезона.

Како знак на напредок, овие навлаки за чевли еволуираа од опција за повеќекратна употреба до пластични варијанти за еднократна употреба, означувајќи ја модерната итерација на единствено руско решение за одржување на чистотијата на јавните простори. Сликата подолу покажува како изгледаат сега:

Кога ќе влезете во гореспоменатите места (како и во многу други), обично ќе најдете две корпи - едната со ознака „чисти бахили “, а другата „валкани бахили“ достапни за употреба по минимална цена или бесплатно. Нивното постоење е едноставен, но ефикасен начин за одржување на чистотата, намалувајќи ја потребата од постојано чистење.

Како што наближува летото, овие корпи исчезнуваат, за да се вратат со почетокот на дождливата есен, продолжувајќи ја традицијата која, иако на странците можеби им изгледа чудно, е длабоко вкоренет дел од рускиот живот!