Причината за тоа беше страшниот пораз на советската војска во борбите кај Вјазма во првите денови на октомври. Тогаш беа убиени и ранети над 380 илјади војници, а околу 600 илјади беа заробени. Патот кон Москва им беше практично отворен на Германците.
На 15 октомври 1941 година беше донесена одлука за евакуација на индустриските и административните ресурси на Москва. И сé што не можеше да се евакуира требаше да се уништи. И подземната железница, се разбира.
„Метрото да се затвори. Во рок од три часа да се понудат предлози за негово уништување, објектите да се уништат на кој било начин“, се вели во наредбата на народниот комесар одговорен и за подземната железница на Москва Лазар Каганович (московското метро прво го носеше името на Каганович за во 1955 година да биде именувано по Ленин).
На станицата „Мајаковскаја“ 1941.
Аркадий Шайхет/МАММ/МДФ/russiainphoto.ruНоќта меѓу 15 и 16 октомври започна демонтирањето на ескалаторите, минирањето на метро станиците, а одредени делови требаше да се потопат.
Но, веќе следниот ден Државниот комитет за одбрана ја преиначи одлуката и работниците почнаа да ја санираат штетата што самите успеаја да ја нанесат.
Веќе во седум часот навечер на 16 октомври 1941 година возовите регуларно се движеа по сите линии на московското метро.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче