Оваа капа е дел од башкирската народна носија. Обично ја носат мажените жени, се состои од кружен горен дел од мека ткаенина, одзади има отвор за широка лента која го покрива грбот.
Оваа лента би требало целосно да ја покрие косата на жената. Заради убавина и како показател на статусот оваа лента била украсена со скапоцени камења, монети и школки.
Дабака е традиционална капа на јакутските жени. Станува збор за зимска капа која внатре и надвор е опшиена со крзно од лисица за подобра заштита од суровата северна клима.
Постарите верзии на оваа капа често имале одозгора зашиени рогови од уши на верверица и лисица, но посовремените модели изгледаат малку поинаку: наместо уши, на главата има фигура од сукно која го симболизира женското тело.
Маријците кои живеат на територијата на денешната република Мариј Ел имале и своја необична капа. Шурка (од марискиот збор „шур“ - рог) е капа со потпора од брезова кора или кожа што ја носеле мажените жени. Нејзината главна карактеристика е висината, која понекогаш достигнувала и 40 сантиметри.
Шурката се прави од брезова бреза, кожа и ткаенина, а од капата надолу по грбот се протега ткаенина што се прицврстува за појасот. Не се знае точно кога шурката станала дел од облеката на Маријците, но оваа капа се споменува во пишаните извори уште во XVI век.
Повеќе слични модели на капи, кои истражувачите ги обединуваат под заедничкото име „малахај“, често се користеле низ Централна Азија, но нивната примена ја нашле и во Русија. Оваа висока капа ја носат и домородните народи на Чукотскиот полуостров. Нејзината задача е да штити од студ и ветер: благодарение на трите „уши“ (од двете страни и одзади) и внатрешната постава од крзно, малахајот им овозможувал на луѓето да ги преживеат најтешките зими.
Исто така, да напоменеме и дека ваквата капа понекогаш се користела дури и како шлем во летниот период од годината, со оглед на тоа што надворешниот слој од кожа и густото крзно однатре може да го заштитат војникот од повреди на главата.
Калмичката народна носија е многу разновидна. Таа има неколку десетици варијации и на облека и на капи. Меѓутоа, може да се каже дека најинтересна меѓу нив е хаџилгата, барем поради надворешниот изглед.
Одоздола изгледа како обична тркалезна крзнена капа, но одозгора е направена во вид на квадрат со црвено туфче на едното ќоше. Ниту туфчето, ниту неговата боја не се случајни: во XV век орјатскиот главатар Тогон-тајша издал указ според кој Ојратите (предците на Калмиците) треба да носат црвено туфче на капата како знак на распознавање. Исто така, таа го симболизирала сонцето и зраците што се шират околу него, а според некои извори, го прикажувала и самиот Тогон-тајша како голем владетел.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче