Како современи ликовни уметници си „поиграа“ со ликот на Ленин

„Неофицијален албум“, Ринат Волигамси (2005-2006)

Волигамси повеќе од сите останати го митологизира ликот на водачот. Тој ја осмисли Лениновата интересна алтернативна биографија со братот-близнак Серјожа, со кого „дига револуција“.

„Ленин фаќа такси во Њујорк“, Комар и Меламид (1993)

Маjсторите на соц-артот Виталиj Комар и Александaр Меламид се потсмеваа на советската идеолошка уметност и нејзиниот култ на личноста, шаблонските споменици и хиперпродукцијата на пропаганда.

„Ленин кока-кола”, Александар Косолапов (1982)

Ленин е уште кај еден пионер на соц-артот Косолапов вистински херој на поп-артот. За уметникот водачот е бренд исто како што за Енди Ворхол е лименката со супата од домати „Кемпбел“.

„Последниот подвижен споменик на Ленин“, Владимир Козин, 2013.

Трогателна санка со тула, парче бетон и мала биста на Ленин е своевидно збогување со хероите на минатите времиња.

„Ленин во тебе и во мене, или Мавзолеј: ритуален модел“. Јуриј Шабељников и Јуриј Фесенко, 1998.

Во екот на јавната дискусија за можното отстранување на телото на Ленин од Мавзолејот, Шабељников и Фесенко решија да организираат уметничка акција и да им поделат на сите што сакаат лично парче од водачот. Секако, од бисквити и фил.

„Ленин и девојка“, Павел Пеперштејн, 2019 година.

Концептуалниот уметник Пеперштејн, како што самиот објасни, сакаше да го прикаже водачот потопен во магичен сон. Девојката веднаш беше наречена Русија.

„Ленин-патче“, Мајана Насибулова, 2016.

Дело од циклусот на уметницата „Ленин за душа“ во кое јунакот се појавува во најнеочекувани прикази, од гумена патка до Џокер.

„Средба на две скулптури“ („Ленин и Џакомети“), Леонид Соков, 1987.

Метафората на судирот на два суштински различни уметнички системи и светови, социјалистичкиот реализам и модернизмот.

„Ленин-тобоган“, Александар Кутовој (2015)

Кутовој ја обожава трансформацијата на советското искуство и генерациската меморија, честопати будејќи ги своите спомени од детството. „Ленин-тобоган“ претставува и варијација на темата за создавање митови околу фигурата на револуционерот, кое доживеа процут во СССР, меѓу другото и во градинките, но и слика на збогување со минатото.

„Ленин во зимско руво“, Наташа Јудина, 2017.

Сибирката Јудина честопати користи клишеа и етнографизам поврзани со Сибир, студ, крзно, снег, хибернација, бесконечност и празнина. Во таа уметничка стратегија сосем се вклопува и ироничниот крзнен Ленин.

„Јамата зјае, мракот жалосен

Се клати сандакот кристален

На ланците меѓу столбовите,

Нема ничии траги

Само на ветрот се слуша злокобниот пој

Во тој сандак е владетелот твој!“

Ирина Дрозд, 2020

Петербуршката уметница Ирина Дрозд го прикажува Ленин во вид на чудовиште со пипала или со пуштени корени во кристален сандак и му пишува песна. Уште една варијација на исконската тема на неупокоениот водач и неговото место.