Не ја сакам љубовта, ами ја сакам вљубеноста,
Таинственоста на некој збор,
Нарочното смеење, исклучителниот звук на секој чекор,
Срамежливите погледи на страста и умиленоста.
Ја сакам надминливата збунетост,
во безгрижно трошење проживеаните часови,-
лутањето долж опасните брегови,-
И стравот со срцето да се осети задлабоченост.
Го сакам моментално создадениот кумир:
Неговиот миг новото ќе го урне.
Љубовта е тага. Вљубеноста - голем пир.
Разумот безгрижните огнови не ќе ги згасне.
Љубовта е како смрт. Вљубеноста, пак, како сон.
Вљубениот - сновиденија гледа он.
Препев: Емил Ниами