Во руската република Јакутија живеат коњи отпорни на „минус бесконечно“ (ФОТОГРАФИИ)

(1)

Запознајте ги јакутските коњи, масивни и набиени, со непослушна грива. Не се плашат ни од најлутиот студ.

Јакутски коњ, Ојмјакон, февруари 2020.

Maarten Takens

(2)

Научниците сметаат дека овој вид коњи постои илјадници години, но официјално е признат дури кон крајот на 1980-тите. Се смета дека тоа се потомци на древните првобитни коњи кои дошле ваму од Азија и го промениле изгледот, прилагодувајќи се на посуровите климатски услови.

Крдо јакутски коњи (младенци).

Максим Унаров (CC BY-SA 3.0)

Денес во Јакутија постојат три подвидови: северниот оригинален коњ (таканаречен Верхојански коњ, по едно од најстудените места на планетата), јужниот коњ, кој е малку помал, и јужниот крупен тип, добиен со вкрстување со други видови.

Иља Варламов (CC BY-SA 4.0)

(3)

Јакутскиот коњ е во просек висок само 140-145 см, но е тежок околу половина тон.

Јакутск, Јакутија, Русија. Руските атлетичари Роман Трубецки, Карина Глебова (во прв план) и Иљас Нургалиев (во средината во втор план) на церемонијата на палењето на факелот на првите зимски Меѓународни спортски игри „Децата на Азија“ во паркот на природата „Ленски столбови“.  

Андреј Голованов/TASS

Првенствено се смеѓи и сиви, додека другите нијанси се далеку поретки. По природа се дружељубиви, мирни и љубопитни. Добро трчаат по нерамен терен.

Иља Варламов (CC BY-SA 4.0)

(4)

Климата во Јакутија е остра континентална. Во текот на летото температурата се искачува до +35 степени, а зиме се спушта до -50 степени Целзиусови. На северот на овој регион, во Верхојанск и Ојмјакон, забележани се температури око -70 степени Целзиусови. Но, јакутските коњи не го доживуваат тоа како проблем. Имаа густо подвлакно и можат да престојуваат на отворено дури и на најлут мраз. Во постудените доба на годината добиваат нов „слој“ заштита во вид на иње и не се смрзнуваат. Дури и ждребе може да преноќи под отворено небо. Многу бргу прават наслаги на поткожно сало.

Јакутски коњи

Legion Media

(5)

Јакутските коњи се одгледуваат во фарми за одгледување на коњи, но се потполно самостојни. На пример, самите наоѓаат храна во снег длабок еден метар и ја ископуваат со копитата.

Јакутски коњ

Legion Media

(6)

На север е тешко да се замисли животот без овие коњи. Далеку од градовите, каде што нема патишта, тие им служат на локалните жители како главно превозно средство. Тамо каде што и џипот лесно заглавува во снегот, јавачот со уживање може да помине со овој коњ.

Јакутски коњ

Legion Media

(7)

На јакутските одгледувачи на ирваси овие коњи им служат за јавање. И покрај големата маса, тие брзо трчаат дури и по длабок снег и беспаќе. Се користат и за влечење. Јакутскиот коњ за 24 часа може да помине 100 км и да влече 300 кг товар. Обичај е пред долгиот пат низ тундрата коњот цел ден да не јаде, за да изгуби малку на тежина и побрзо да трча.

СССР, Јакутија, 1 октомври 1988. Одгледувачот на северни елени, бригадир Михаил Петрович Лебедев. Неговите предци од генерација на генерација се занимаваа со одгледување на северни елени.

Анатолиј Кузјарин/TASS

(8)

Јакутските коњи се долговечни. Можат да работат по 25-27 години, додека останатите видови во просек работат дваесет години.

Legion Media

(9)

Мештаните го прават од коњското млеко националниот ферментиран напиток „кумис“.

Ловецот Андреј Алексеев со јакутски коњ. Јакутија.

Валериј Шустов/Sputnik

(10)

Се смета дека овој вид е автохтон и може да живее само во северните краишта. Потопла или јужна клима воопшто не им одговара. Овој коњ може да се сретне само во Јакутија и на Далечниот Исток.

Јакутски коњ

Legion Media

При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.