Не пропуштајте!
Придружете се на Russia Beyond на Телеграм за повеќе есклузивни содржини
И покрај називот на празникот – Ден на Октомвриската револуција – секоја година се славеше на 7 ноември. Тоа беше поради фактот што на 26 јануари 1918 година советската влада се префрли од Јулијанскиот календар на Грегоријански.
Советските лидери се трудеа да ја направат првата годишнина за паметење, иако земјата беше вовлечена во граѓанска војна. Владата направи големи гестови: во Москва беше подигнат споменик на Маркс и Енгелс и беа направени повеќе од четири милиони разгледници посветени на револуцијата. Пропагандниот филм „Годишнина од Револуцијата“ исто така беше прикажан во десетина советски градови.
Првите неколку празници беа мошне театрални. Во 1920 година, на плоштадот „Урицкаја“ (денес „Дворцоваја“) во Ленинград (денес Санкт Петербург) беше инсцениран јуришот на Зимскиот дворец (поранешна резиденција на привремената влада). Учествуваа околу 6000 луѓе. Но поради финансиски проблеми во доцните дваесетти години, вакви претстави престанаа да се одржуваат.
Десеттата годишнина во 1927 година беше една од најголемите, со еден милион луѓе кои маршираа на Црвениот плоштад. Во чест на денот, советските луѓе добија уште еден неработен ден на 8 ноември. Во Советскиот Сојуз беше строго забрането да се работи во овие денови.
20-годишнината беше прославена и покрај монументалниот конфликт на СССР со нацистичка Германија и фашистичка Италија. Прекрасна воена парада вклучувајќи ги и воздухопловните сили беше организирана за да му се демонстрираат на светот советската моќ и подготвеноста на народот да ја брани татковината. Делегација на странски работници, исто така, присуствуваше на советските паради. За време на парадата во 1937 година, СССР ги поздрави шпанските републикански борци.
Една од најдраматичните прослави се одржа во 1941 година, кога германските трупи беа само неколку десетици километри од градот. Трупите што маршираа го напуштија Црвениот плоштад и отидоа директно во војна. „Паниката беше одлична ... бескрајни бомбардирања, пожари, жртви. На 7 ноември дојдовме на Црвениот плоштад и го слушавме Сталин на радио. Тоа беше исчекор“, се присетува еден сведок.
Од шеесеттите до седумдесеттите години, прославувањето на револуцијата стана повеќе лично. Покрај паради и митинзи, луѓето организираа големи прослави и ги посетуваа пријателите и семејството.
За време на Перестројката Денот на револуцијата го загуби чекорот. Фактот дека имаше обид за атентат врз Михаил Горбачов за време на последната воена парада на Денот на Октомвриската револуција во 1990 година беше симболичен.
Во постсоветска Русија, Денот на Октомвриската револуција се славеше до 1996 година, кога беше заменет со Денот на народното единство (до 2004 година). Во 2005 година, 7 ноември повеќе не беше неработен ден.
Овие денови, Октомвриската револуција реално ја слават само Комунистичката партија и нејзините поддржувачи. Но, тоа е сѐ уште официјален празник признаен во неколку постсоветски земји: Белорусија, Киргистан и самопрогласената Приднестровска Молдавска Република.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче
