Не пропуштајте!
Придружете се на Russia Beyond на Телеграм за повеќе есклузивни содржини
Овој град длабоко во Северен Сибир (на територијата на денешниот Јамало-Ненецки автономен округ) бил основан на крајот на XVI век на иницијатива на царската влада.
До него се стигнувало по северниот поморски пат, а потоа преку реките. Тврдината во Мангазеја била центар за собирање и складирање на јасак, данок во крзно што бил собиран од сибирските народи. Кожите од визон и лисици се продавале многу скапо во Европа, па јасакот била од витално значење за владата.
Во втората деценија на XVII век Мангазеја била жива трговска тврдина со пет кули. Странските шпиони кои и самите сакале да воспостават трговски пат до Мангазеја преку северните мориња и да ги купуваат од локалното население истите оние куни што Москва ги собирала како данок, упорно настојувале да ја дознаат нејзината локација. Така холандскиот трговец Маса објавил во Европа детален пат до Мангазеја, до кој некако се пробил.
Врз основа на указот на царот Михаил Фјодорович, северниот поморски пат, преку кој, меѓу другото, се стигнувало и до Мангазеја, меѓу другото, бил затворен, а заради обезбедување на безбедноста на најважните точки на патот биле поставени тврдини и дежурни пунктови. Трговија преку море со Мангазеја била прекината. Указот за укинување на градот бил издаден во 1672 година, а кон крајот на XVII век Мангазеја исчезнал. И дури во ХХ век археолозите повторно го открија.
Според легендата, Фанагорија бил основан уште во VI век п.н.е., а два века подоцна станал втора престолнина на Босфорското царство, античка држава со главен град Пантикапеја (на местото на денешен Керч). Градот бил толку важен што во VII век од нашата ера овде се населил византискиот император Јустинијан II, прогонет од Цариград. Преку Фанагорија се одржувала врската меѓу Византија и Стара Велика Бугарија, држава во азовските степи.
Меѓутоа, во XI век поради зголемувањето на нивото на морето, водата почнала да го потопува градот, па населението мигрирало во соседниот град Тмутаракањ.
Пустозерск е основан од руските војводи во 1499 година, по наредба на великиот кнез Иван III. Градот се наоѓал речиси на устието на реката Печора во Печорското море. Првите жители биле војници и службеници во царската служба. Бидејќи немало обработливо земјиште, главните стопански активности биле ловот, риболовот и размената на крзна од локалните племиња. На крајот на XVI век градот бил минијатурен, со околу 150 домаќинства и околу 500 луѓе.
По Ливонската војна, во осумдесеттите години на XVI век, Русија го загубила брегот на Балтикот и трговијата со Европа почнала да се одвива преку северните пристаништа, вклучувајќи го и Пустозерск. Меѓутоа, во 1610-тите, се активирале англиските трговци. Во 1720-тите, по указот за затворање на северниот трговски пат, населението на градот многу брзо се намалило, а тврдината се претворила во „логор“ за прогонети, каде што на издржување на казната биле учесниците во востанието на Степан Разин, востанието во Соловецкиот манастир, како како и протопопот Авакум со соборците. Расколниците во 1682 година биле запалени во дрвена куќарка.
Пустозерск всушност не бил обновен. За време на Екатерина Велика, тврдината била дефинитивно демонтирана, а градот укинат. Меѓутоа, луѓето продолжиле да живеат таму сé до ХХ век. Последната жителка си заминала од Пустозерск во 1962 година.
Истоимениот град на реката Мологи бил познат во XIII и XIV век кога веќе постоело Молошкото кнежевство. Малку подалеку по реката (Холопи Городок) се наоѓал во тоа време најголемиот руски пазар, Молошкиот пазар, каде се собирале трговци од Азија и Европа. Со текот на времето, поради нискиот водостој на Волга на тоа место и другите реки, пазарот бил преместен во Нижни Новгород, но Молога сè уште бил локален центар кој на крајот на XVII век имал 1281 куќа, а каде што двапати годишно се одржувал панаѓур, а најдобрата риба од таму се испорачувала директно на царската трпеза.
Во XVIII и XIX век градот не се ширел, во 1896 година броел околу 700 жители. Работеле неколку фабрики, трезор, банка, телеграф, добротворно сместување, пошта и кино, бил активен и женскиот Афанасјевски манастир. Во триесеттите години на минатиот век, веќе во Советскиот Сојуз, Молога имал 900 куќи и околу 7000 жители.
Историјата на градот заврши во 1935 година, кога советската влада донесе одлука за изградба на Рибинскиот хидројазол и акумулацијата и градот мораше да биде потопен. Жителите ја дочекаа таквата одлука на нож, но во период од 6 до 7 години, меѓу другото и присилно, беа евакуирани од градот. Потопувањето започна во 1941 година, за во 1946 година градот да биде целосно под вода. Потомците на неговите жители, почнувајќи од 1977 година, се собираат секоја втора сабота во август за да му оддадат почит на својот роден крај. Традицијата се почитува и денес. Во време на низок водостој, највисоките згради во Молога се наѕираат од водата.
Денешниот руски град Рјазан е всушност поранешниот Перејаславл Рјазански. Стар Рјазан, кој првпат се споменува во летопис од 1096 година, бил голем град, престолнина на Рјазанското кнежество, а Перејаславл Рјазански само тврдина на границата.
Стар Рјазан интензивно тргувал со други градови, на рјазанската земја имало изобилство на дивеч, медоносни дабови шуми, а во градот биле развиени грнчарските и ткајачките занаети. Во XII век пченицата се транспортирала по река за извоз преку Новгород. Главната тврдина се наоѓала на возвишение над реката, заштитена со стрмни бедеми и високи ѕидини со кули.
Во 1237 година во Стара Русија навлегла војската на канот Батиј. Рјазан беше првиот голем град што се нашол на нејзин удар. Опсадата траела шест дена и ноќи, а Монголите биле неколку пати побројни од Русите. Кога го зазеле градот, уништиле сé на што наишле во него и практично го срамниле градот со земја. Иако луѓето подоцна се вратиле на местото каде што се наоѓал градот, близината на Стар Рјазан до степата го направила идеална цел за наредни напади.
Така, во XIV век сите наделжности на Стар Рјазан заедно со населението преминале во Перејаславл Рјазански, денешен Рјазан. На местото на стариот град, на врвот на бедемите, се наоѓаат остатоците од соборниот храм.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче