Древната историја на територијата која денес се нарекува Русија е преполна со непознаници. Пред VI век од нашата ера не постојат пишани извори за историјата на овие предели, така што сите податоци се засноваат на археолошки и лингвистички докази и сè уште се предмет на спорови. Во оваа статија ќе наведеме некои поизвесни факти и хипотези.
Индоевропејците не биле ниту раса ниту етничка група. Тоа биле луѓе кои зборувале на праиндоевропски јазик. Тоа е сè што можеме со сигурност да кажеме за нив и она што лингвистите го докажале. Во периодот IV-III милениум п.н.е., Индоевропејците живееле во Понтско-касписката степа.
Археолошките наоди укажуваат дека овие луѓе припаѓале на археолошката култура Јамна (од рускиот збор јама), позната и како Култура на јамниот гроб или култура на Културата на окерниот гроб, што значи дека мртвите биле закопувани во јами под кургани (гробни могили) во положба на грб со свиткани колена. Телата биле покривани со окер. Во овие гробници се пронајдени и остатоци од крави, коњи и свињи, како и делови од стари запреги, за кои се проценува дека датираат од 3200 година п.н.е.
Судејќи според лингвистичките докази, овие луѓе припаѓале на ариевската култура и биле со индо-иранско потекло. Тие ја населувале југоисточна Европа, за што сведочи фактот што нивниот јазик имал зборови за лав, мајмун и леопард. Научниците веруваат дека Понтската степа била место каде што во III милениум п.н.е. Индо-Иранците (Аријците) се поделиле во два огранока.
Првиот огранок, Индо-Аријците, подоцна мигрирал кон Каспиското езеро, а потоа стигнал до Индија и западните делови на денешна Кина. Другиот огранок, Иранците, мигрирале на југ и на запад од Каспиското езеро, а потоа ја основале етничката држава Персија (Иран). Зборот Иран првпат се појавува во формата airyānąm на авестиски (древен ирански јазик), што буквално значи „земја на Ариевците“.
Културата на линеарна керамика во II милениум п.н.е. заземала големи области во Европа од Рајна до Волга. Нејзините обичаи потекнуваат од културата Јамна, а се смета дека нејзините народи се предци на балтичките и словенските племиња. Културата на линеарна керамика имала две главни карактеристики: мажите биле закопувани со борбени секири, а биле користени различни видови линеарна керамика.
Многу регионални субкултури потекнуваат од оваа праевропска култура. Тие се занимавале со лов, припитомувале шумски животни и често војувале меѓу себе. Голем број борбени секири се пронајдени на полињата надвор од местата за погребување, што укажува на воени судири.
Жена од самоједски народ
Иоганн Готлиб ГеоргиЦелосно независно од индоевропските народи, некаде на Урал во VI-IV милениум п.н.е., се појавиле народи кои зборувале на прауралски јазик. Нивниот јазик имал зборови за смрека, бор, ела, сибирски кедар, ирваси, самур, куна, кои очигледно ја опишувале нивната околина.
Тоа била народ на рибари и ловци. Користеле мрежи и брани, како и лак и стрела. Сè уште не научиле да припитомуваат животни, меѓутоа имале кучиња. За превоз користеле чамци и скии, како и санки за превоз на уловот.
Народот што зборувал на прауралски подоцна се поделил на угрофински и самоједски народи. Овие племиња ја заземале централна и источно-централна Русија, како и областа источно од Урал. Во II-I милениум п.н.е. почнале да доаѓаат во контакт со балтословенските племиња во Централна Европа.
Скитски воин
Janmad (CC BY 3.0)Скитите биле древен номадски народ кој доминирал во Понтската степа во периодот од VII до III век п.н.е. За нив е специфичен методот на закопување на коњаниците, кој ја вклучувал таканаречената скитска тријада: оружје, коњски узди и накит.
Името Скити се преведува грубо како „стрелци“ (со лак). Тие често се споменуваат во пишаните историски извори на Блискиот Исток и Античка Грција, најмногу кај Херодот. Во VII век п.н.е., Скитите ја освоиле Медија, Сирија, Палестина и, според Херодот, доминирале на Блискиот Исток. Сепак, нивната татковина и понатаму била областа на Понтската степа. Освен воените освојувања, тие интензивно тргувале со хеленскиот свет со стока, жито, накит, луксузни предмети и робови.
Златен шлем на скитски владетел
VoidWanderer (CC BY-SA 4.0)Скитите формирале сојуз на племиња со кои владееле кралеви. Една од нивните престолнини се наоѓала во Запорошката област на денешна Украина. Друга престолнина, скитскиот Неапол, се наоѓала на полуостровот Крим, во близина на денешен Симферопол.
Неаполис
Дмитрий Ванькевич (CC BY-SA 3.0)Ова доцно скитско кралство постоело до III-IV век од нашата ера и било уништено од Готите. Скитите исчезнале за време на инвазијата на варварите во IV-VI век од нашата ера.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче