„Народен танц“, Михаил Володин
„Виор“, Филип Малјавин, 1906.
Третјаковска галерија / Public DomainИмпресионистот Малјавин ја материјализираше енергијата на танцот. Неговиот танц на едноставни жени во сарафани со светли бои го зафаќа целото платно и како да ќе излезе следниот миг надвор од неговите граници.
„На изворот“, Кузма Петров Водкин, 1906.
Третјаковска галерија / Public DomainАвторот на „Капењето на црвениот коњ“ беше фасциниран и од магијата на танцот и народното оро. Сликата „На изворот“ е со помали димензии. На неа се прикажани девојки кои танцуваат во веќе препознатлив стил - со водени бои, проѕирна текстура и леснотија.
„Оро“, Наталија Гончарова, 1910.
Музеј на историјата и уметноста, Серпухов / Public DomainЕдна од клучните фигури на руската авангарда, Наталија Гончарова ја прикажа руската култура низ призмата на сфаќањата карактеристични за почетокот на ХХ век.
„Танц меѓу мечеви“, Хенрих Семирацки, 1881.
Третјаковска галерија / Public DomainИнспириран од патувањето во Рим, сликарот сам го измислил овој антички мотив. „Танцот меѓу мечеви“ е насликан во духот на доцниот академизам. Кон крајот на XIX век, еден дел критичари, особено передвижниците, го доживува ова дело како „пиреј“ во уметноста, како нешто што не треба да го има. Сепак, намалената верзија на оваа слика беше најскапото платно на Семирацки на аукциската куќа „Сотби“ во 2011 година, кога беше продадена за 2980000 долари.
„Стар балет“, Константин Сомов, 1923.
Приватна колекција / Public DomainВо царска Русија балетот ги одразувал целиот сјај и целата моќ на Руската империја и бил едно од најважните наследства на рускиот двор. Сцената на претставата што ја прикажува Сомов е од „Божествената комедија“ на Данте и зборува за трагичната љубов на Франческа да Римини кон братот на нејзиниот сопруг. По успехот во Њујорк, ова платно беше продадено на аукција во 1926 година и повеќе од еден век се сметаше за изгубено, сé до 2020 година, кога повторно се појави на аукција.
„Оро в село“, Алексеј Саврасов, 1873-1874.
Public domainОрото е сакрален танц на источните Словени. Го играло цело село во разни ситуации - на свадба, запросување, во повикување на дождот, на почетокот и крајот на жетвата, итн. Саврасов на своите платна го овековечил руското село, така што е природно што не ја одминал ни оваа тема.
„Аргентинска полка“, Казимир Малевич, 1911.
Приватна колекција / Public domainБрзата и жива полка првично ја играле само припадниците на аристократските кругови. Потоа полката, како и квадрилот, се проширила и меѓу народот и станала можеби најтипичниот руски танц. Малевич ја прикажал „народната“ полка во народен стил, т.е. по угледот на фолклорната уметност.
„Народен танц“, Михаил Володин.
Како лојален член на КПСС, Володин го пренел омилениот мотив на рускиот танц меѓу работниците-трудбеници кои го граделе социјализмот.
„Балетска гардероба. Снегулки“, Зинаида Серебрјакова, 1923.
Руски музеј / Public domainСеребрјакова создаде цела серија слики на тема балет зад кулисите, т.е. таа не обрнува внимание на самиот балет, туку на празничната и возбудлива атмосфера на балетските гардероби. Стилот на ѕиркање и документарност е нејзината омилена уметничка постапка.
„Принцезата-жаба“, Виктор Васнецов, 1918.
Третјаковска галерија / Public domainВиктор Васнецов е познат во Русија како главен илустратор на руските бајки. Згора на тоа, руските бајки и понатаму се замислуваат токму онака како што ги прикажа Васнецов. Тој ја прикажа принцезата-жаба во моментот кога таа престанува да биде жаба, т.е. го добива својот првобитен изглед и танцува на празник.
„Игранка“, Константин Коровин, 1936.
Приватна колекција / Public domainВо текот на 1930-тите, Коровин сликал рурални пејзажи од сеќавање, бидејќи бил принуден да живее надвор од Русија. Носталгијата го поттикнала да создаде цела серија слики посветени на руската природа, руските „тројки“ (запрегите), празниците и, се разбира, селските игранки.
„Народен танц“, Фјодор Сичков, 1911.
Public domainМасленица е словенски празник на крајот на зимата, а народниот танц бил негов нераскинлив елемент, како и печењето палачинки и палење на страшили од слама.
„Трговски бал“, Иван Куликов, 1899.
Спомен куќа – Музеј на академикот на сликарство И. С. Куликов, Муром / Public DomainБаловите биле многу популарни во трговските кругови од XIX век. За разлика од познатите аристократски балови на царска Русија, каде што можеле да присуствуваат само благородници, влезот на баловите на трговскиот сталеж бил слободен, т.е. трговците давале одредено учество, а сите други можеле да влезат доколку купат билет кој, за волја на вистината, не бил евтин. За тие балови била карактеристична разноликоста на сталежите, од високото општество на руската култура до имашливите чиновници и странците. Поради тоа и атмосферата била повесела.
„Руски танц“, Борис Смотров, 2003.
Борис Смотров ја нагласувал националната тематика, имитирајќи го стилот лубок. Неговиот приказ во една рамнина потсетува на јорган со шарен дезен од нескротливи, светли бои.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче