Зошто велиме „Грозјето е кисело“

Изреката дека грозјето е кисело ја слушаме речиси секојдневно. Со неа се означува ситуација кога нешто за кое не се успеало или за кое некој не се потрудил доволно станува навидум непотребно, не доволно добро, му се припишуваат лоши особини или се смета за недоволно добро. Исто така, со овој израз, во поширока смисла на зборот, се врши потценување на нешто кое некому е недостапно.

Многумина во Македонија сметаат дека ова е народен израз. Но, не е сосема така. Тој е преземен од басната на рускиот писател Иван Андреевич Крилов „Лисицата и грозјето“ која е напишана во 1808 година. Во неа Крилов точно ја дефинира главната идеја пренесена преку ликот на лисицата.

Лисицата и грозјетоГладна кума Лиса во градина оди кроцеА таму во лозјето грозд црвен се точиСласт е тој за уста и радост за очиГроздовите светат како сонце.Штета многу се високоНема како да се повлечатИако се гледаат со окоИ од уста лиги ѝ течат.Се мачеше таа речиси цел часТргна да си оди и вели:Изгледаат убави целиАма грозјето е кисело гледам јасУстата ќе ми се собере небаре мраз.

Доколку отидеме малку подалеку, во рускиот јазик постои и изразот „зелено грозје“ (зеленый виноград). Басната на Крилов е и заснована на овој израз кој влегува како дел во фразеологизмот „Зелено е грозјето кога не го даваат“ („Зелен виноград коль не дают“). Кај нас „зеленото грозје“ станува „кисело“ со оглед на тоа дека во нашите краишта и она кое е навистина зелено по боја може да биде слатко.

Зошто велиме „Мечкина услуга“?

При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.