Идејата за создавање помал хидроавион кој ќе може да оперира во северните и сибирските региони потекна од Г. Г. Хмиз и В. В. Шишков од Институтот за воздухопловна наука и техника.
Хидроавионот можеше да се користи за локално снимање од воздух, лабораториски летови или за транспортни и комуникациски цели.
Беше проектиран како слободноносечки среден авион со затворена кабина за пилотот и патниците. Облогите за крилата со површина од 14 квадратни метри и површините на опашката беа изработени од тешко ленено платно. Двата мотори беа дизајнирани од студентот В. П. Манујленко.
Моторите со по 40 коњски сили овозможуваа максимална брзина од 150 километри на час при полетна маса од 600 килограми. Брзината на полетување беше 80 километри на час, а брзината на слетување беше 75 километри на час, додека опсегот на летот беше 200 километри.
Според специјализираната веб-страница Airwar.ru, во периодот од 1977 до 1984 година овој авион извршил бројни летови. Авионот доби неколку награди и дипломи на меѓународни и на сесојузни изложби.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче