„Русија има во вооружувањето најсовремена тактичка ПВО, интегрирана во борбените формации на копнените сили. Бригада, составена од четири баталјони, вклучува и посебен ПВО-баталјон преполн со ракети“, пишуваат Лестер Грау и Чарлс Бартлс во книгата „Војна на руски начин“.
Како прво, еден ПВО баталјон располага со 27 лесни преносни ракетни системи „Игла“ и „Врба“ со топлотно наведување и радиус на дејство од неколку километри. Две третини од ПЛРС се наоѓаат во предниот дел, а остатокот - на командниот пункт на бригадата. Операторите на преносните системи отвораат оган во пешадиски строј, додека за заштита на оклопната техника во формациите се наоѓаат шест гасенични возила „ Тунгуска“. Тие се опремени со брзометни топови и ракети со топлотно наведување со дострел до 10 километри. „Тунгуска“ е надополнета со шест возила „Стрела-10“. Станува збор за лесни гасенични оклопни транспортери кои ги користат истите ракети како и преносните ракетни системи и се движат во близина на бригадната артилерија. Нивната задача е да ги штитат моќните орудија.
Дванаесет противвоздушни системи „Тор“ користат ракети со дострел до 16 км во далечина и 6,5 километри во висина. Тие се распоредени по сите формации на бригадата, при што Грау и Бартлс го нарекуваат ова „зонско покривање“. Таквата фронтовска ПВО е доволна за себе. Радарите на баталјонот можат да ги предупредат за приближувањето на непријателска авијација, но на ракетите со топлотно и командно наведување не им се потребни радари.
Целта на целосната противвоздушна одбрана е да се спречи непријателот да користи авиони, хеликоптери, крстосувачки ракети и беспилотни летала.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче