Африкански „Пиони“: Како советските супертопови се најдоа во Ангола? (ФОТО)

Познато е дека тие речиси никогаш не биле испорачани во странство. Само мал број - 8 или 12 - беа испратени во 1980-тите години во армиите на Полска и Чехословачка. По распадот на Чехословачка, орудијата ѝ припаднаа на Чешка, каде што се во вооружувањето приближно до 1994 година, а потоа купени од одбранбениот ресор на Ангола, пишува „Росијскаја газета“.

Постои мислење дека африканската војска сакала да има артилериски системи кои ќе бидат супериорни во дострел во однос на влечните 155-мм хаубици G5 и самоодните орудија на тркала G6 Rhino произведени во Јужна Африка, способни во тоа време да погодат цели со активно-реактивни проектили на дистанца до 39000 метри.

Информациите дека такво страшно оружје се користи во армијата на таа држава беа познати долго време, меѓутоа, досега немаше на интернет фотографии и видеа од нив. Исто така, нема веродостојна информација за нивно учество во воени конфликти во кои би биле вклучени вооружените сили на таа земја. Како и да е, судејќи според достапните податоци, таквата техника сé уште останува во служба и активно се користи во разни видови вежби.

2С7 е промен во вооружувањето кон средината на 1970-тите години. Топот со калибар 203 мм може да истрела гранати тешки 110 кг на растојание до 47500 метри. Моќноста на моторот е 780 КС, а максималната брзина на пат му е 50 км/ч, со еден резервоар може да помине 675 км. Борбената маса на 2С7 е 45000 кг, додека го опслужува екипаж од 7 војници.

При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.