„Три чашки“, „Пивоносец“, „Не ме допирај“: Најсмешните имиња на руските бродови

„Грозниот“ „Храбриот“, „Громовникот“, „Немилосрдниот“ – овие имиња на бродови на руската и советската морнарица требаше да им влеваат гордост на морнарите и да предизвикуваат страв кај непријателот. Меѓутоа, се среќаваат и поинакви имиња кои можеа да предизвикаат само недоумица или насмевка.

„Три чашки“

Царот Петар I често со хумор ги бирал имињата на бродовите на својата морнарица. Еден од баркалоните (воени едреници со весла) го нарекол „Три чашки“, веројатно во чест на бројните гозби што со задоволство ги приредувал.

Бродот со 36 топови, чиј слоган бил „Имај мерка за сè“, бил повторно преправен 1700 година. Долго го подготвувале за излегување на Азовското море, но од непознати причини тоа не се случило. Бродот „Три чашки“ долго време скапувал на реката Дон, додека во 1710 година конечно не бил демонтиран.

Царот Петар I

Николај Добровољски / Централен музеј на морнарицата

„Пивоносец“ и „Виноносец“

И покрај нивните имиња, „Пивоносец“ и „Виноносец“ не развезувале алкохолни пијалоци. Во Северната војна против Шведска тие првично биле користени како транспортни бродови, а во 1705 година биле преправени во бродови за гаѓење приморски тврдини и крајбрежни утврдувања.

Петар I во овој случај не ги смислил забавните имиња за своите бродови сам, туку ги позајмил од неговите учители Холанѓаните.

„Не ме допирај“

Ова необично име го носеле низа борбени бродови изградени во периодот од 1725 до 1832 година. Тоа, сепак, не било предупредување упатено до непријателот.

Бродовите го добиле ова име како дел од евангелската приказна која го опишува првото јавување на Исус Христос на Марија Магдалена по Воскресението. Спасителот тогаш рекол: „Не ме допирај, зашто уште не сум се вознесол кај мојот Татко; туку оди кај моите браќа и кажи им: Јас се вознесувам кај мојот Татко и вашиот Татко, и мојот Бог и вашиот Бог“ (Јован 20:17).

Архивска фотографија

Во 1864 година била спуштена во вода оклопната пловечка батерија „Не ме допирај“, која служела во Балтичката флота повеќе од четириесет години, а во 1908 година била претворена во баржа. Таа ја завршила својата пловидба во Втората светска војна, потонувајќи на Нева за време на опсадата на Ленинград.

Колку и да звучи необично, библиското име „Не ме допирај!“ го носела пловечка противвоздушна батерија на советската Црноморска флота, која го бранеше Севастопол во 1941 и 1942 година. Во овој случај, сепак, името не е избрано како алузија на Евангелието, туку како знак на почит кон истоимените бродови на руската царска флота, а особено кон пловечката батерија што служела во Балтичкото Море.

„Галамџија“

Изграден во Њукасл во 1857 година, паробродот „Галамџија“ служел во руската Црноморска флота не само како реморкер, туку и како воен брод. Затоа за време на Руско-турската војна 1877-1878 г. му биле поставени две артилериски орудија.

Кобен и трагичен настан во судбината на бродот се случил на кримскиот ‘рт Ак-Бурун. Токму таму во 1861 година парабродот се прославил по спасувањето на екипажот од бродот „Херсонес“ по неговиот бродолом. На истото место, на 26 април 1878 година, налетал на подводна карпа и потонал.

„Шега“

Изградена 1871 година, парната корвета „Шега“ била наменета за возење по реката на принцот, идниот цар Александар III. Сепак, на крајот сепак морала да прифати сериозни задачи.

Во предвечерието на Руско-турската војна од 1877-1878 г. Александар ја предал корветата на Руската царска морнарица и во војната што набрзо избувнала „Шега“ била користена како торпедњача.

На 8 јуни 1877 година корветата била одбранбен брод при поставување мини во областа на островот Мечка на Дунав, неопходни за заштита на преминувањето на руската армија преку реката. Кога турскиот брод „Ерекли“ ненадејно се појавил во близина на островот, „Шега“ веднаш се упатил кон него и го нападнал со мина во вид на експлозив на крајот на долг стап.

Иако мината не експлодирала, преплашениот турски пароброд веднаш се повлекол. Капетанот Николај Скридлов за овој подвиг го добил орденот „Св. Ѓорѓи“ од 4 ред.

Тврдината Александар I

Andrew Shiva (CC BY-SA 4.0)

„Микроб“

Во 1897 година во тврдината Александар I на вештачкиот остров во Финскиот залив, која го чувала пристапот до главниот град на Руската империја Санкт Петербург, била отворена лабораторија за борба против чумата. Осамената тврдина била идеално место за создавање и производство на вакцина и имунолошки серум против опасната болест.

Поврзаноста на тврдината, која подоцна станала позната како „Чумна“, со надворешниот свет се остварувала со помош на мал пароброд кој го добил многу соодветното име „Микроб“. Зиме лекарите преминувале на копно со санки.

При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.