Не пропуштајте!
Придружете се на Russia Beyond на Телеграм за повеќе есклузивни содржини
Холивудска класика и една од првите звучни екранизации на романот на Лев Толстој со ненадминливата Грета Гарбо, која претходно веќе ја имаше толкувано улогата на Ана Каренина во немиот филм „Љубов“. Тука во прв план избива судирот меѓу мајчинската љубов на Каренина кон синот Серјожа и нејзината желба да биде сакана, нејзината страст кон Вронски. Овој внатрешен судир ѝ носи трагична судбина, како и во финалето на литературната предлошка.
Повторно Грета Гарбо, но овој пат во комедијата на Ернст Лубович, која на убав начин, иако со политичка шега, ги исмева советските „другари“ и резултатите на петолетката на која многумина ѝ се „восхитуваат веќе 15 години“. Гарбо ја игра недостапната комунистка Нина Јакушова која Советите ја испраќаат во Париз за оттаму да врати тројца претставници кои се препуштиле на западниот свет. Но, постепено и челичната леди станува опиена од магијата на француската престолнина и се предава на лекомисленото, романтично расположение што владее таму.
Екранизација на романот на Лев Толстој со Одри Хепберн во улогата на Наташа Ростова и со Хенри Фонда, кој тогаш беше значително постар од ликот на Пјер Безухов што го толкува, а што предизвика негативни оценки како кај критиката, така и кај гледачите. Филмот беше критикуван зашто не ги пренесува верно историските костими, глумата на Одри Хепберн беше опишана како недоволно убедлива, а една од замерките се однесува и на песните што се изведуваат на англиски, а не на руски јазик. Сепак, овој филм го инспирираше Сергеј Бондарчук да направи сопствена, најопсежна и најуспешна екранизација на „Војна и мир“, која освои Оскар за најдобар странски филм.
Десет години пред да се појави првата екранизација на романот на Достоевски во СССР, американскиот режисер од семејството на руски емигранти Ричард Брукс ја прикажа својата верзија на „Браќа Карамазови“ со дијаболичниот Јул Бринер во улогата на Дмитриј. Токму тој станува главен јунак на приказната која Брукс, речиси целосно отстапувајќи од филозофско-теолошките толкувања на Достоевски, ја претвора во забавна детективска драма, прикажана на фестивалот во Кан. Истата година кога „Златната палма“ на ова натпреварување му припадна на советскиот филм „Жеравите летаат“.
Црна комедија на Стенли Кјубрик која може да се опише како вистинска антивоена химна. Оваа филмска класика ги судира нуклеарните суперсили кои се обидуваат да ја почнат или, сепак, да ја завршат војната. Еден американски генерал го користи тајниот план R и испраќа бомбардери со атомски бомби на СССР, но излегува дека на страната на Советите постои машина подготвена да изврши контранапад. Амбасадорите и шефовите на државите се во шок, доктор Стрејнџлав ја крие својата самоволна рака која тежнее да се издигне во фашистички поздрав, американските генерали со задолжителната мастика во уста се обидуваат да пронајдат заеднички јазик со советските генерали кои неочекувано пијат вода наместо вотка – иако „комунистите не пијат вода без добра причина“.
Една од најпопуларните американски мелодрами на 20 век и голем блокбастер кој е снимен врз основа на најпопуларната на Запад, а во СССР долго време забранета книга на Борис Пастернак. Филмот на Дејвид Линч беше, секако, критикуван поради поедноставено толкување на романот и поради наивно прикажување на револуцијата на екранот. Но, во историјата филмот ќе остане запаметен пред сѐ како голема драма за љубовта на Јуриј Живаго. По улогата во овој филм Омар Шариф стана вистинска ѕвезда на сите континенти.
Мајсторот на комедијата и на слепстикот Мел Брукс се осуди да го екранизира романот на Иљф и Петров за авантурите на Остап Бендера, преполн со шеги и досетки, за кои се чини дека ги разбираат само во Русија. Во филмот Брукс, навистина, ги има отстрането сите второстепени ликови и се има концентрирано на комедијата за крадците во потрага по богатство. Добивате снежен Сибир, параноидни алузии на Достоевски и нервната песна Hope For The Best – Expect The Worst (надевајќи се на најдоброто – очекувајте го најлошото) според мотивите на словенската поговорка.
Непретенциозна мелодрама за љубовта на еден американски новинар и на романтична советска балерина со патриотско име Октјабрина содржи голем број клишеа, карактеристични за американскиот филм од времето на студената војна. Поради тоа филмот беше критикуван и на Запад, зашто беше прикажан во периодот кога Никсон се обидуваше да воспостави добри односи со СССР. Сепак, ќе биде запаметен по одличната улога на Ентони Хопкинс, кој го играше рускиот далаверџија Костја.
Најдобра пародија на некоја руска класика сними Вуди Ален, кој практично во сите свои филмови на некој начин алудира на Чехов, на Толстој и на Достоевски. Ален тука и самиот се појавува во главната улога на Борис Дмитриевич Грушенко, кој очекува смртна казна и се сеќава на детството, на момчештвото, на младоста и, секако, на своето семејство. Освен тоа, размислува за смислата на животот, за Бога и за смртта, како во класичната руска литература.
Романтична драма за еден советски интелектуалец кој го глуми Робин Вилијамс. Неговиот јунак работи како саксофонист во московски циркус, живее во скромен советски стан со големо семејство и стои во редици за основни животни намирници. Потоа заминување на турнеја во Њујорк каде и останува за, благодарение на случајни американски познаници, да ја пронајде својата среќа, а пред сѐ својата слобода.
Михаил Баришников, познат на љубителите на балетот во целиот свет, во овој филм, практично се одигра самиот себеси – балетскиот танчар Николај Родченко кој избегал од СССР. Навистина, во филмот го очекува помрачна судбина. По бегството тој опуштено заминува на турнеја ширум светот. Меѓутоа, еднаш неговиот авион се урива над Сибир. Така Родченко се враќа во татковината под строг надзор на КГБ.
Најуспешниот филм од франшизите со Силвестер Сталоне во кој тој се спротивставува на советскиот офицер Иван Драги (Долф Лингрен). Иако има забележано голем успех во кината, филмот доби негативни критики. Меѓу другото и поради ликовите на мрачните Руси, кои во финалето, за волја на вистината, почнуваат да добиваат душа, а и со сета сила навиваат за Роки Балбо додека тој станува од колена.
Како едно од првите холивудски остварувања во кое Советите не се прикажани во негативно светло, овој акционен филм го прикажува Арнолд Шварценегер како советски полицаец во потрага по руски криминалец во САД. Тоа беше времето на перестројката, кое денес изгледа како време на неверојатно затоплување во односите помеѓу Истокот и Западот. Сепак, во тоа време американската екипа не можеше да добие дозвола за снимање на Црвениот Плоштад, па се правеа дека снимаат приватно видео со Шварценегер во полициска униформа.
Екранизација на првиот од серијата романи на Том Кленси за аналитичарот на ЦИА Џек Рајан, кого го одигра Алек Болдвин, изгледа малку задоцнето (Кленси, имено, го има напишано романот во 1984 година). Дури и Шон Конери, кој ја одигра улогата на советскиот капетан-дезертер Марк Ремиус, најпрво ја одбил улогата, сметајќи дека студената војна е веќе завршена. Но, креаторите на филмот го убедиле дека тоа е еден вид историски приказ. Конери, како и Болдвин, својата работа ја заврши одлично. Но, тоа не е она што изненадува. Необично е тоа што еден член на екипажот на „Црвениот октомври“ кој знаел за предавничкиот план на Ремису е комесарот со презиме Путин што го толкува англискиот глумец Питер Ферт.
Продуцентите на „Руска куќа“, шпионски филм со Шон Конери и Мишел Фајфер во главните улоги, немаа проблем да го снимат во Москва и во Ленинград. Филмот следуваше набргу по „Црвената жештина“ и беше втор и последен голем холивудски филм снимен во СССР. Тоа беше втора посета на Шон Конери на Советскиот Сојуз. Дваесет години претходно играше во „Црвениот шатор“, последниот филм на познатиот советски режисер Михаил Калатозов.
Последниот, седми дел, на американската комична полициска сага завршува со епизода во Русија. Снимен е есента 1993 година кога во Москва изби вооружената побуна при што единиците лојални на претседателот на Борис Елцин го гранатираа парламентот. Овие настани ја принудија екипата да го скрати снимањето. Патем, во филмот може да се види оштетената зграда на парламентот.
Редок пример на американски филм кој не зборува за студената војна, ами за една друга, криминална реалност на Советскиот Сојуз, во кој долго не го признаваа постоењето на сексот, ниту злосторството на таа основа. Додека не се случи Андреј Чикатило, кој и во советската кинематографија стана прототип за многумина манијаци. „Граѓанинот Икс“ го истражува токму неговиот феномен – не само од гледна точка на личноста, ами и од општествено-политичкото уредување на тоа време.
Прв филм од серијата филмови за Џејмс Бонд со Пирс Броснан како агентот 007 содржи исклучителна сцена на бркање по улиците на Санкт Петербург. Бонд, кој вози украден тенк Т-55, го брка својот главен непријател во оклопен воз.
Алан Рикман во улогата на Григориј Распутин го минува целиот пат од неговото појавување како исцелител на Сибир до спасувањето на наследникот на престолот Алексеј кој боледува од хемофилија, и контактот со императорката Александра Фјодоровна. Овој пат се завршува со лудилото и со смртта на Распутин, што одговара на приказ од руските учебници по историја. Во филмот одлични улоги остварија не само Рикман, ами и Ијан Макелен во улогата на Николај Втори.
Музичката анимирана сказна е една од најубавите и највозбудливите приказни за великата кнегиња Анастасија Николаевна Романова, која, според легендата, е единствената преживеана од стреланото царско семејство. Цртаниот филм е незаборавен не само поради впечатливите јунаци и оригиналните песни, ами и поради безумниот Распутин, кому гласот му го позајми Кристофер Лојд.
Редок случај на пријателство помеѓу САД и Русија во обид да го одбие заедничкиот непријател – диктаторот Радеку кој ја преживеал власта во Казахстан и кој сака да ја уништи демократијата и планира да предизвика Трета светска војна. Иако филмот започнува во Москва, во прв план е, секако, американскиот претседател Џејмс Маршал (Харисон Форд), кој знае да зборува руски. А, рускиот претседател со примитивно име Михаил Петров само му помага во неговите потфати.
Во оваа американска драма заснована на познатиот роман на Лев Толстој главната улога ја толкува Софи Марсо. Филмот делумно го продуцираше компанијата на Мел Гибсон и главно е сниман во Санкт Петербург. Некои сцени се направени и на локации во Москва. На пример, една сцена во Новодевичиот манастир, во прекрасен комплекс на средновековната архитектура.
Класиката на научната фантастика уште еднаш докажува дека планетата може да ја спаси само Брус Вилис. Но, не сам, ами со своите компањони. Најмладиот го толкува Бен Афлек, кого од смрт на станицата „Мир“ го спасува рускиот космонаут полковникот Лев Андропов. Американците ги пречекува пијан, со ушанка на глава и со маица со натпис „СССР“. Но, професионализмот исчезнува со пиењето. Без Андропов, кој успева од американскиот шатл „Независност“ да извлече сѐ што може да се извлече, мисијата би била загрозена и крајот на светот би бил неизбежен.
Пред Кетрин Бигелоу да го снима овенчаниот со Оскар „Катанец за болката“ имаше можност во секоја смисла да нурне во руската историја. Филмот К-19 е заснован на реални настани од 1961 година, кога советската нуклеарна подморница претрпе несреќа и многумина загинаа во неа. Како творец кој инсистира на детали, Бигелоу за време на подготовките за филмот има разговарано не само со сведоци на настанот, ами и успеа да добие и дозвола да ја посети Северната флота на Воената морнарица на Русија. Затоа филмот од првите кадри изгледа прилично убедливо – од техничките детали до лицата на екипажот. Реалните членови на екипажот беа скептични кон сценариото, па дури и пишуваа отворени писма, но на крајот филмот ги задоволи желбите на речиси 90% од нив.
Политичка сатира посветена на руските избори во 1996 година, кога Борис Елцин ја загуби популарноста, зад петите му беа лидерите на комунистите и на либералните демократи Зјуганов и Жириновски. Филмот, заснован на вистински настани, зборува за тоа како со помош на Олег Сосковиц и на Анатолиј Чубај на чело на изборниот штаб доаѓаат американски консултанти. Од гледна точка на кинематографијата филмот не може да се нарече исклучително достигнување, но ова е единствен американски филм посветен на темата на дејствувањето на меѓународните политички методологии на изборите во Русија.
Завршетокот на вториот дел од серијата филмови за Џејмс Борн е снимен во Москва, како и познатата брканица со автомобили. Мет Дејмон во целост го уништи руското такси во кое се обиде да им избега на оние што го гонат, а притоа оштети и многу други автомобили и предизвика џумбуш во градскиот центар. Двајца каскадери за изведувањето на оваа сцена во 2005 година ја добија меѓународната награда Таурус.
Вториот режисерски потфат на Роберт де Ниро зборува за основањето на ЦИА. Улогата на основачот на агенцијата, кого советските колеги го нарекуваа „Матушка“, го толкува Мет Дејмон. За волја на вистината, неговото формирање, кое е хронолошки распоредено во текот на целиот филм, е невозможно без спротивставувањето со СССР и искуствата од Втората светска војна и од студената војна. Но, тоа за Де Ниро не е најважно. Во секој, дури и обичен агент, тој се обидува да пронајде сложен и автентичен внатрешен живот. Ова не се однесува само на главниот јунак, ами и на епизодните улоги на советските „шпиони“.
Првата и не сосема успешна филмска адаптација на видеоигра за клон платен убиец останува во сеќавањето по случајот на убиството на рускиот претседател Михаил Беликов, кој има не само двојници, ами и брат Борис. Од помошта на агентите на ЦИА, на Интерпол и на ФБИ нема фајде. Затоа на главниот јунак, Агентот 47, на помош му се приклучува руската проститутка Ника Воронина. Станува збор за една од првите акциски улоги на манекенката и актерка Ољга Куриленко.
Ова е еден од најмногу исполитизираните делови на авантуристичката фрнашиза на Џорџ Лукас. Тоа не е ништо необично, зашто дејствието се одвива во времето на студената војна, кога лудата научничка Ирина Спаљко (Кејт Бланшет) се обидува да го натера вечно независниот јунак Харисон Форд да работи за неа, поради што тој за малку не е обвинет дека работи како советски агент. Ова е лебедовата песна на режисерот на „Индијана“ Ствен Спилберг, која десет години паузираше од патувањата на ексцентрочниот археолог.
Прв дел од популарната франшиза познат е не само по првото појавување на агентот Наташа Романова која ја глуми Скарлет Јохансон, ами и по рускиот негативец Иван Ванка кого го толкува Мики Рурк. На руски начин моќниот и молчалив физичар, кого во руската забит го одгледал таткото алкохоличар, смета дека тој е вистинскиот татко на Stark Industries и тргнува во одмазда на Железниот човек поради своето несреќно сибирско детство.
Откако играше улога во филмот „Баран“ на рускиот режисер Тимур Бекмамбетов, Анџелина Џоли повеќе немаше што да изгуби. Затоа две години подоцна се појави во улогата на двојниот агент Солт кој работи час за ЦИА, час за КГБ. Таа е, притоа, главно достигнување на овој филм. Џоли изгледа исто толку уверливо и како блондинка, и како бринета, и со шубара. Како во ентериерите на Капитол, така и во мрачните катакомби на руската престолнина.
Ова е научно-фантастично филмско искуство на рускиот продуцент и режисер Тимур Бекмамбетов. Во оваа пригода, тој на бранот на својот холивудски успех не само што обезбеди поддршка од страна на големите студија, ами во Москва ги испрати и актерите Макс Мингело и Емил Хирш. Тие глумат стартап-бизнисмени, кои во руската престолнина се среќаваат со човек што им ја украл нивната идеја, но и со вистинска апокалипса, против кој не би успеале да се изборат без помошта на новите пријатели, секако, Руси.
Иако поголемиот дел од акциските сцени на филмот се одигрува во руската престолнина, поголемиот дел од нив се снимени во Прага. На пример, сцената во која терористите предизвикуваат експлозија во Кремљ додека Том Круз очајнички бега од Црвениот плоштад не е снимена во Москва. За да се долови руската престолнина, творците на филмот направија неколку широки кадри од центарот на Москва.
Идејата овој дел од футуристичката хорор-сага да се сними во Русија потекна од актерката Мила Јовович. Филмот е снимен на Далечниот Исток на Русија, на Камчатка, и во Москва. Според пишувањата на медиумите, снимањето на Црвениот плоштад траело неколку часа и било затворено за јавноста. Јовович во филмот се бори против зли мутанти во близина на Кремљ, потоа влегува во метро, спуштајќи се по лентата на ескалаторот.
Втор дел од акциската комедија за активниот живот на американските пензионери на чело со Брус Вилис во голема мера ги прошири границите на збиднувањата и поголем дел посвети на Москва, иако не е сниман во Русија, ами во студија во Лондон. Токму таму, според заплетот, се кријат остатоци од опасна атомска бомба од времето на студената војна и токму таму се упатува екипата на лудите храбри пензионери.
Поголем дел од сцените се снимени во Будимпешта, иако дејствието се случува во Русија. Според Брус Вилис, меѓутоа, сцените со познатите московски облакодери се снимени во руската престолнина, а во една од нив хеликоптер немилосрдно пука на Московскиот државен универзитет.
За оваа улога Крис Пајн мораше да замине во куса посета на Москва, иако филмот е снимен главно во Америка. Тука тој се наоѓа во опкружување на вистинска руска телевизиска серија: со речиси пропаднатиот олигарх Черевин (режисерот Кенет Брана самиот ја толкува оваа улога), неговите бројни жени и синот, кого го игра Алек Агтоф (неодамна се здоби со популарност во серијата „Чудни нешта“). Обидите за разоткривање на личните и општествени тајни ќе мора да ги платат сите учесници на процесот.
Повторно врвот на студената војна, но сега наместо шпионско, следиме шаховско натпреварување. А, тоа не почива на политика, ами исклучиво на две силни личности: Боби Фишер и Борис Спаски. Тие доколку и ги жртвуваат пионите, тоа го прават само за себе, а не за својата земја. Моќна психолошка драма за најинтелигентниот вид спорт, во кој индивидуалните вештини и умешности се во голема мера поважни од парискиот однос на силите.
Симпатична пародија на Гај Ричи воедно на сите шпионски филмови од времето на студената војна, заснована на истоимената британска серија од шеесеттите години на минатиот век. Само што Ричи на сето тоа му даде нов шик-имиџ во реализацијата на главните јунаци: двајцата агенти од потреба Наполеон Сол од ЦИА и Иљја Курјакин од КГБ. Пред нив на големото платно ретко можеа да се видат толку елегантни и толку иронични шпиони.
Трилерот на Стивен Спилберг е редок формат на филм за студената војна во кој режисерот не се обидува да заземе чија било страна, ами останува „над случувањата“, исто толку детално прикажувајќи ги агентите од ЦИА, од КГГ и од „Штази“. Филмот е успешен во голем дел и на тоа што за улогата на советскиот шпион Рудолф Абел е избран театарскиот актер Марк Рајланс кој за ова остварување доби Оскар. Заплетот е заснован на реални настани, кога Абел е заменет за американскиот пилот Пауерс, соборен над Советскиот Сојуз.
Интересен документарец што го режираше потомокот на семејство на советски емигранти Гејб Пољски. Филм за поврзаноста на хокејот во СССР со начелата и со обичаите на локалната средина. На пример со интервјуто со „големата петорка“ – Макаров, Ларионов, Крутов, Катасонов, Фетисов – како и со голманот и тренер Владислав Третјаков, Пољски се обидува не само да ја илустрира познатата советска школа за хокеј, ами и да покаже како секој од тогашните млади спортисти на мраз се бори не само за себе, ами и за целата земја.
Во ова продолжение на „Капетан Америка“ неговиот стар непријател – Зимскиот војник – ги преминува сите граници. Затоа е време да се осврнеме и на неговото минато кое се одиграло во криогениот сон на сибирското одделение на „Хидра“. Во овој дел се собираат сите јунаци на Марвел – од ВандаВизија до Спајдермен и Човекот-мравка. Затоа не останува многу време за објаснување на сите географски специфичности без разлика дали е тоа Ваканда или Сибир.
Успешна екранизација на најпопуларната драма на Чехов во Русија и во странство. Во режија на Мајкл Маер, кој е главно близок на театарот (има режирано претстави на Бродвеј и во Метрополитен операта), делото на Чехов добива и кинематографски, и тоа меѓународен, живот.
Овој филм е интересна илустрација на тезата за тоа дека студената војна сѐ уште не е завршена. Примабалерината на Бољшој театарот Доминика Егорова која живее во предградие на Москва, по повредата заминува со својот вујко Вања – безбедносен агент – во специјалните одреди во кои припадниците учат не само да ја сакаат татковината, ами и непријателите. Не е случајно што хероината што ја толкува Џенифер Лоренс во извесен момент станува двојна агентка, работејќи и за Русија и за САД.
Јунакот на Кијану Ривс – американскиот трговец со скапоцени камења Лукас Хил – доаѓа деловно во Санкт Петербург (навистина снимано во Русија), но не може да го најде својот партнер Пјотр. За да не го изгуби животот со поглед на Ермитаж, Хил тргнува во потрага по Пјотр во сибирското гратче Мирни, каде сретнува нови чудни пријатели и љубов во ликот на судбоносната сопственичка на локалното кафуле. Тие и треба да го згреат во неговата криминална потрага во кочија, инаку, тргнува во мошне тенко капутче. Се упатува, сепак, во убавиот Петербург, а не во снежниот Сибир, кој на платно, за волја на вистината, го „глуми“ Канада.
Неочекувано весел хорор на тема од играта „бегство од собата“ во руската престолнина со актерска екипа на чело со Киген Ален. Група американски блогери доаѓа во Москва и се запознава со еден мистериозен млад богаташ, кој им ветува неверојатни доживувања. А, потоа животот во руската престолнина, иако не потсетува секогаш на реалноста, им подготвува свои опасни изненадувања. Доколку заборавите дека станува збор за хорор, можеме да кажеме дека станува збор за класично патување на странец низ Русија.
Филмот, кој е делумно снимен во Естонија, зборува за спречувањето на Трета светска војна и сеопшта катастрофа, која може да се случи ако само еден човек научи да управува со времето. Првите кадри на извлекување од операта асоцираат на терористичкиот напад во Москва за време на прикажувањето на мјузиклот „Норд-Ост“ есента 2002 година. А, главниот негативец на „Тенет“ е рускиот олигарх и трговец со оружје, по потекло од измислениот сибирски град Стаљск, Андреј Сатор кого го толкува британскиот актер Кенет Брана.
Саркастичма комедија за најголемото музичко натпреварување во Европа. Филмот ги исмева сите: и самиот формат на овие натпреварувања, како и националните особености не само на скандинавците, кои се тука во прв план, ами и на Русите. Еден од веројатно највпечатливите ликови е Александар Лемтов, кој истовремено потсетува на реалните руски учесници на натпреварувањето од различни години - Филип Киркоров и Дима Билан.
Комичен трилер со Боб Оденкер во улогата на очајниот ревизор од мрачното минато го сними рускиот режисер Иљја Наујшулер. Затоа не е ни чудо што тука на страната на лошто се наоѓа руската мафија на чело со шефот Јулијан, кого го толкува Алексеј Серебрјаков, познат по улогата во „Левијатан“. Судирот на харизматичните Оденкер и Серебрјаков, како и појавувањето на Кристофер Лојд во филмот, ги привлекоа гледачите од двете страни на океанот.
Филмот за најтаинствената жена „Одмаздник“ Наташа Романова би бил, секако, незамислив без советското минато на оваа хероина. Родителите на Наташа, излегува, биле руски шпиони и многу одамна ја испратиле својата ќерка заедно со нејзината сестра Лена во тајната база „Црвена соба“, каде се обучувале идните „вдовици“. Организацијата постои и денес, а на нејзино чело е злиот генерал Дрејков, кој и понатаму сака да го освои светот. Така Наташа мора да се сети на семејните врски и, пред сѐ, на својот татко кој во себе ги обединува сите стереотипи за Русите, од алкохолизам до тетоважа со куполи на црква на целиот грб.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче