Не пропуштајте!
Придружете се на Russia Beyond на Телеграм за повеќе есклузивни содржини
Талентираниот Шчедрин како многу млад се запишал на петербуршката Академија на уметностите и за дипломската слика добил златен медал и грант („пензија“) за патување по Европа. Отпатувал во Италија 1818 година и бил толку воодушевен што останал таму до крајот на животот. Неговите слики на Рим, Неапол или Соренто се чуваат во најзначајните уметнички галерии во земјата, а во руското сликарство од почетокот на 19 век се сметаат за иновативни.
Колосеум, 1819.
Нов Рим, Дворецот на Светиот Ангел, 1823-25.
Веранда во Соренто, 1825.
Мало пристаниште во Соренто со поглед на островите Искија и Процида, 1826.
Полна месечина во Неапол, 1828.
Сликарот живеел во Италија долго време и насликал неколку дела на италијанска тематика („Италијанско утро“ е подарено на царицата Александра Фјодоровна, сопругата на Николај Втори). Брилов патувал и во Грција и Турција и оставил неколку жанровски слики. Како резултат на талкањето на уметникот, останала секако најпознатата монументална слика „Последниот ден на Помпеја“. Брилов настојувал да ги реконструира хаосот и ужасот што го зафатиле градот во времето на ерупцијата на Везув.
Италијанско утро, 1823.
Девојка бере грозје во околината на Неапол, 1827.
Последниот ден на Помпеја, 1833.
Исповед на Италијанка, 1830.
Празник во Албано, 1833.
Грчко утро во Мирак, 1835.
Храмот на Аполон Епикурејски во Фигалија, 1835.
Пејзаж на островот Мадеира, 1850.
Морето беше главниот елемент во творештвото на Ајвазовски. Најважниот руски маринист насликал стотици пејзажи на неговото крајбрежје, работел и на бреговите на Нева во Санкт Петербург и на Црното Море, на Крим (неговиот омилена карпа за пленер е именувана по него). Сепак, Ајвазовски има и десетина слики од венецијанскиот брег, неколку наполитански пејзажи, како и од турскиот Константинопол. Рускиот сликар стигнал и на самиот крај на Европа во Лисабон.
Венеција, 1842.
Неаполскиот залив во ноќ на полна месечина, 1840-ти.
Поглед на Константинопол и Босфорот, 1856.
Лисабон, Изгрејсонце, 1860-ти.
Венеција, 1874.
Константинопол, Зајдисонце, 1899.
Коровин, еден од главните театарски сликари на преминот меѓу 19 и 20 век, патувал многу во потрага по мотиви за неговите платна. Коровин го декорирал и рускиот павилјон на Светската изложба во Париз 1900 година, кој често го посетувал. Покрај тоа, големо влијание му извршиле француските импресионисти, како што може да се забележи на неговите париски слики. Во дваесеттите години на минатиот век емигрирал од Советска Русија во Париз.
Париско кафуле, 1890.
Хамерфест, Северна светлина, 1894-95.
На балкон, Шпанките Леонора и Ампара, 1888-1889.
Париз, Café de la Paix, 1906.
Венеција. Мостот Риалто, 1908.
Париз, Сен Дени, 1930-ти.
Уште еден голем почитувач на Париз бил авторот на „Бурлаците на Волга“. На своето патување во Европа кое го добил како подарок од Академијата на уметностите Репин не бил воодушевен од Рафаел и Рим, но токму во главниот град на Франција решил да се досели и да изнајми ателје. Во наредните неколку години во романтичниот Париз го создал ремек-делото Садко, како и неколку извонредни слики со мотиви од Париз.
Продавач на новитети во Париз, 1873.
Париско кафуле, 1875.
Момче до ѕид во градина, Монмартр, 1876.
Суриков се стекнал со слава пред сé благодарение на монументалните платна со мотиви од руската историја, како што се „Утрото пред егзекуцијата на стрелците“, „Болјарката Морозова“, „Преминувањето на Суворов преку Алпите“ и многу други. Меѓутоа, помалку познати се импресивните акварели што ги направил по враќањето од патувањата во Италија и Шпанија.
Милано, 1884.
Рим, 1884.
Венеција, 1900.
Севиља, 1910
Плоштадот Сан Фернандо во Севиља, 1910.
Севиљa, 1910.
Арл, корида, 1910.
При користење на материјалите на Russia Beyond задолжителен е хиперлинк до изворот од кој е преземен материјалот.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче