Најубавите сказни на Толстој

ЕЛЕН

Дошол еленот на реката за да пие вода, си го видел одразот во водата и почнал да им се восхитува на роговите. Потоа си ги погледнал нозете и рекол:

- Само нозете не ми чинат, многу ми се тенки.

Одеднаш однекаде изрипал некој лав и почнал да го брка. Еленот почнал да бега и кога му се сторило дека веќе избегал, роговите му се сплеткале во една грмушка, па лавот го фатил. На умирање еленот си рекол:

- Ех, така ми треба! Ќе ме спасеше она што го критикував, ако не ме доведеше до смрт она што го фалев.

„Во планините на Алатау“ – Василиј Васиљевич Вершчагин. Извор: Википедија

ФАЛБАЏИСКОТО ПЕТЛЕ

Се степале две петлиња на ѓубриштето. Едното било посилно, па го претепало другото. Тогаш сите кокошки почнале да се вртат околу него и да го фалат. Петлето, пак, сакало и во другиот двор да дознаат за неговата јунаштина и слава. Летнало тоа на плотот, плетнало со крилјата и почнало да кукурика:

- Гледајте ме! Чудете се! Претепав еден петел! Никој не може да се мери со мене во јунаштина!

Уште не завршил петелот, а долетал еден орел, го грабнал со канџите и го однел во своето гнездо.

„Кокошки“ – Генадиј Александрович Ладиќенски. Извор: Википедија

ЛАВОТ И ЛИСИЦАТА

Лавот остарел и повеќе не можел да лови, па затоа решил да живее од својата итрина. Влегол тој во својата пештера, легнал и се преправал дека е болен. Ѕверовите од шумата, пак, почнале да му доаѓаат на посета, а тој еден по еден ги фаќал и ги јадел. И текнало на лисицата во што е работата, па застанала пред неговото дувло и викнала:

- Како си? Како се чувствуваш?

Лавот ѝ  рекол:

- Лошо. Зошто не влезеш?

Лисицата, пак, му одговорила:

- А, не влегувам зашто гледам оти многу траги водат кон твоето дувло, ама ниту една не води надвор од него.

„Младенчиња во зоолошка“ – Дмитриј Горлов. Извор: Википедија

ВАРЈА И СЛАВЕЈЧЕТО

Си имала Варја славејче и го чувала в кафез. Но, тоа никогаш не пеело, па така Варја му рекла:

- Треба да пееш.

Славејчето ѝ  одговорило:

- Пушти ме на слобода, па тогаш цело време ќе пеам.

„Варка“ – Кирил Викентјевич Лемох. Извор: Википедија

МАГАРЕТО И КОЊОТ

Си имал еден човек магаре и коњ. Оделе тие натоварени по патот, па магарето му рекло на коњот:

- Многу ми е тжок товаров, нема да можам да го доносам до селото. Земи малку и помогни ми.

Но, коњот не сакал ни да слушне. Така заморено магарето паднало и умрело. Тогаш газдата го пренел сиот товар од магарето на коњот, а згора на тоа и магарешката кожа. Во тој момент коњот почнал да офка:

- Кутриот јас! Не му помогнав на магарето со товарот, а сега ќе морам да го носам сам товарот. 

„Коњ“ – Алексеј Степанович Степанов. Извор: Википедија

БАБАТА И ВНУКАТА

Една баба си имала внука. Внуката била мала и постојано спиела. Бабата, пак, печела леб, ја метела куќарката, миела, шиела, предела и ткаела за внуката. Потоа бабата остарела, легнала на печката и само спиела. Сега внуката печела, миела, шиела, ткаела и предела за бабата.

„Бабата и внуката“ – Кирил Викентјевич Лемох. Извор: Википедија

Сите права ги задржува „Росијскаја Газета“.