Бункер-42
Извор: Press Photo
Се наоѓа во близина на метро-станицата „Таганскаја“, а изграден е во педесеттите години од минатиот век, во екот на Студената војна. Влезот во овој бункер е заштитен со бетонски плочи со дебелина од 6 метри, а е скриен зад една лажна куќа од 19 век. Оваа подземна скривница се наоѓа на длабочина од 65 метри, на исто ниво како и Кружната линија на московското метро (рус.: Кольцевая линия) и висока е колку зграда од 17 ката.
Подземниот комплекс се простира на повеќе од 7.000 квадратни метри и е составен од четири системи од тунели. Објектот е граден како скривница за командата на далечната авијација и имал инфраструктура и опрема за задоволување на основните животни потреби, така што можел да служи како команден центар во случај на нуклеарен напад врз Москва. Температурата на воздухот во бункерот изнесува 16 степени.
Во Бункерот-42 во 2006 година беше отворен музеј на Студената војна. Музејот е интерактивен: посетителите можат да пробаат советска униформа и да го допрат оружјето од тоа време, во шлемови и во заштитни одела да прошетаат по тунелите што некогаш биле тајни, да видат како е да се биде војник за врска, или да „лансираат“ нуклеарни боеви глави со притискање на прочуеното црвено копче.
http://www.bunker42.com/
Сталиновиот бункер
Извор: elpida.ru
Таканаречениот „бункер на Јосиф Сталин“ се наоѓа недалеку од метро-станицата „Измајловскаја“. Овој објект е изграден во триесеттите години од минатиот век. Бил планиран како резервен команден центар на Врховниот командант на Советскиот Сојуз. Тунелот е долг 17 километри и го поврзува бункерот со Кремљ.
Сталин престојувал во овој бункер кон крајот на ноември и почетокот на декември 1941 година. Тука е донесена одлуката дека Москва не смее да се напушти и дека по секоја цена мора да се брани. Од 1996 година Сталиновиот бункер е претворен во музеј и можат да го посетат сите оние што сакаат. Овој подземен објект е релативно мал. Во него се наоѓаат само најнеопходните простории: сала за седници, работен кабинет, соби за одмор, кабинет на генералот, простории за обезбедувањето и трпезарија.
http://www.elpida.ru/stalin
Неглинка – скриената река
Извор: mosextreme.ru
Неглинка е лева притока на реката Москва. Долга е седум и пол километри, а во летописите за првпат се споменува во 1147 година, исто како Москва. Неглинка извира на површината, во реонот Марјина рошча, потоа како понорница протекува под центарот на градот, па повторно извира кај Александровската градина и се влева во реката Москва низ широк камен отвор на брегот што се гледа од Големиот камен мост. Речиси по сиот свој тек Неглинка протекува низ тесен камен тунел сличен на цевка. На почетокот на 19 век нејзиниот тек бил канализиран со колектор. Една приватна компанија организира екскурзија на подземниот тек на Неглинка.
Но, се случува договорените екскурзии да бидат откажани во последен момент поради дожд, зашто тогаш расте нивото на водата во реката. Реката Неглинка важи за едно од најтаинствените и најмистичните места во Москва: авантуристите и истражувачите на московското подземје тврдат дека во овој тунел често доживуваат привидувања. Во камениот тунел се влегува низ колектор што се наоѓа во близина на метро-станицата „Сретенски булевар“.
http://mosextreme.ru/dungeon
Сјановските каменоломи
Сјановските каменоломи се наоѓаат во Подмосковје, недалеку од селото Старосјаново. Од овие каменоломи потекнува варовникот кој во минатото бил користен за изградба на тврдини и на храмови во „белокамената“ Москва. Сјановските каменоломи се отворени во 17 век.
Извор: mosextreme.ru
Во советскиот период каменот од овие каменоломи се користел за зајакнување на пистите, а за време на Втората светска војна тука се наоѓала воена болница, додека по нејзиното завршување ова место станало сеизмолошка станица.
Влезовите во Сјановските каменоломи се затворени во 1974 година. Во тоа време системот на подземни премини бил долг над 90 километри. Група ентузијасти во 1988 година повторно ги откопала и отворила еден од влезовите во Сјановските каменоломи, кои, благодарение на мештаните од околината и на постојаните посетители, беше реновиран во 2007 година.
Постојаните посетители на Сјановските каменоломи себеси се нарекуваат „системшчики“, по примерот на некогашното советско хипи-движење. Во овие подземни тунели и премини се разви своевидна супкултура со свои правила, митови и ритуали. Тунелите на Сјановските каменоломи се на длабочина од 25 до 30 метри, а нивната висина варира меѓу 0,4 и 3 метри. Температурата во каменоломите се движи меѓу 7 и 10 степени според Целзиус. До Сјановските каменоломи може да се стаса со автобусот со број 439. Патот од метро-станицата „Домодедовскаја“ до автобуската станица „Пошта“ трае околу 35 минути.
http://mosextreme.ru/dungeon
Сите права ги задржува „Росијскаја Газета“.
Претплатете се
на нашиот билтен!
Добивајте ги најдобрите стории на неделата директно во вашето сандаче