5 ултрапопуларни нешта измислени од Русите

1. Google

Едниот од основачите на најпопуларната интернет пребарувач „Гугл“ (Google) - Сергеј Брин, е Русин по потекло. Тој е роден во Москва во 1973 година и се преселува во САД со своите родители - емигранти од СССР, во 1979 година. Потоа дипломирал на Универзитетот во Мериленд, САД, каде што татко му Михаил Брин работи како професор. Го завршува и Универзитетот Стенфорд.

Сергеј очигледно ги наследил силните страни на своите родители, бидејќи уште пред да емигрира, неговата мајка Евгенија работела како инженер, а татко му како економист во елитниот Истражувачки економски институт при Државното планирање на СССР. Тој, сепак, не се чувствува реализиран и мечтае да се посвети на математиката што успева да го направи во САД.

2. Тетрис

Тетрис го создал Алексеј Пажитнов во 1984 година. Тогаш тој работел во Компјутерскиот центар на Академијата на науките на СССР и се занимава со проблемите на вештачката интелигенција и гласовното препознавање. Тетрисот брзо станува популарен во Москва и предизвикува интересот на странските бизнисмени. Поради збрката со авторските права и лиценците, Пажитнов почнува да добива дивиденда дури по неколку години, но за сметка на тоа играта брзо стекнува приврзаници низ целиот свет.

u041fu0440u043eu0442u0435u0437u0438 u0437u0430 u0441u0443u043fu0435u0440u0445u0435u0440u043eu0438

Во 1988 година Пажитнов ја создава компанијата „АнимаТек“ (AnimaTek), специјализирана за развој на програми за игри. Во 1991 година тој се преселил во САД. Во моментов се занимава со развој на игри.

3. Емотикони

Се смета дека авторот на првиот смајлија или шематски приказ на насмевка (Smiley) е американскиот програмер Скот Фалман. Тој имал намера со овие знаци да ги разликува сериозните пораки од шегите на табла за огласи во Универзитетот „Карнеги Мелон“ во Питсбург. Првото порака со емотикони е од 19 септември 1982 година.

Сепак, уште во мај 1969 година рускиот писател Владимир Набоков веќе практично го измислил овој знак. Ова се случува кога дава интервју за списанието „Тајм“ (Time). На прашање на кое место би се поставил на светскиот рејтинг на современи писатели, доколку постоел таков, тој одговори: „Често ми доаѓа на ум дека треба да се измисли некој типографски знак кој ќе симболизира насмевка, некакво ченгелче или заграда, со која би можел да се даде одговор на вашето прашање“.

4. Хеликоптерот

Во периодот 1908-1911 година рускиот пронаоѓач Игор Сикорски успева да создаде два модели на хеликоптери, а во 1910 година - да се издигне во воздухот со авион, направен според негов проект. Во 1912 година, тој стана главен конструктор во воздухопловниот оддел на Руско-Балтичкиот фабрика во Рига (тогаш дел од Руската империја), каде под негово раководство се направени неколку авиони.

Во 1918 година Игор Сикорски емигрира во Франција, од каде во 1919 година се преселува во САД. Таму во 1923 година тој ја основа воздухопловна компанија „Сикорски Еркрафт Корпорејшн“ (Sikorsky Aircraft Corporation). Потоа таа станува филијала на „Јунајтед Текнолоџис Корпорејшн“ (United Technologies Corporation).

До 1939 година компанијата создала околу 15 модели авиони, а од 1939 година го започнува конструирањето и производството на хеликоптери. Во 1967 година со неговиот хеликоптер С-61 (S-61) за прв пат е извршен лет над Атлантикот.

5. Стандардот за убавина 90-60-90

Многумина го поврзуваат современиот стандард за убавина со името на францускиот моден дизајнер Кристијан де Лакроа. Но, постои мислење дека врз реперот за убавина оставил трага и рускиот сликар Роман Тиртов (со прекар Ерте / Erté, од првите букви од името и презимето). За ова пишува Андреј Хазин во книгата „Икони на Русија. Книга за руската марка“ (Icons of Russia. Russia's brand book).

Извор: ТАСС

Роман Тиртов е роден во Санкт Петербург на 23 ноември 1892 година во семејството на поморски офицер. Одбива да стане воено лице и заминува за Париз, каде започнува да работи како дописник на петербуршкото списание „Женска мода“. Во 1913-1914 станува моделиер кај познатиот француски моден дизајнер Пол Поаро и сценски уметник.

Тој сонува да отвори свое ателје, но поради конфликт со Поаро не успева да го стори тоа. Во 1915 година склучува договор со американското списание „Харперс Базар“ (Harper's Bazaar), за кое потоа создава 100 насловни страници. Ерте соработува и со други големи изданија од САД, Англија и Франција. Така на насловните страници на најпознатите гламурни списанија и во главите на оние што се занимаваат со мода почнале да живеат девојките со стројна фигури и тенка половина.

Сите права ги задржува „Росијскаја Газета“.