Зошто турската армија реши да го собори претседателот Ердоган

Воен удар во Турција немаше 36 години - од 1980 година. Значи г-дин Ердоган испровоцира таков преврат, ја стави земјата во хаос и го поткопа нејзиниот углед на меѓународната сцена. Зошто војската одлучи да му се спротивстави на турското раководство?

Прво, меѓу армијата, која традиционално се смета за гарант на секуларниот карактер на турската држава и сегашната исламистичка влада има сериозен идеолошки конфликт. Долго време се чинеше дека претседателот Ердоган, кој спроведуваше политика на притаена, но незапирлива исламизација, победил, го задушил отпорот на генералите, ги принудил да се помират со откажувањето од секуларните принципи на Кемал Ататурк, се ослободил од „петтата колона“ во вооружените сили, „чистејќи“ го офицерскиот кадар со помош на серија големи судски процеси. Но, се покажа дека не е така.

Второ, од гледна точка на многу граѓаните на Турција и значителен дел од нејзината елита, претседателот е одговорен за дестабилизацијата на политичката ситуација во земјата. Општеството е поделено, за што потврда беа масовните протести во 2013 година. Притоа власта упорно одбива да ја слушне опозицијата, и ја спроведува внатрешната политика само за своите гласачи, кои сочинуваат околу половина од населението.

u041fu0443u0448u043au043eu0432 u0440u0430u0441u043au0430u0436u0430 u0448u0442u043e u0433u043e u043eu0447u0435u043au0443u0432u0430 u0415u0440u0434u043eu0433u0430u043d u043fu043e u043eu0431u0438u0434u043eu0442 u0437u0430 u0432u043eu0435u043d u0443u0434u0430u0440 u0432u043e u0422u0443u0440u0446u0438u0458u0430

Трето, претседателот Ердоган фактички предизвика обнова на граѓанската војна во турски Курдистан. Токму неговите постапки, според мислењето на многу турски политичари и самите Курди, доведоа до пораст на борбените дејствија и ги поништија долгогодишните напори на патот на мирниот дијалог. Како резултат на тоа земјата сега се најде во состојба на војна - и покрај тоа што пред неколку години за тоа немаше ни причини, ни предуслови.

Четврто, во надворешната политика на турското раководство успеа да ги расипе односите со речиси сите клучни играчи во светот и во регионот. Дипломатските резултати на владата на претседателот на Ердоган се депресивни. Во Сирија случувањата апсолутно не се според сценарио што го очекуваше Анкара. Во Египет, штитеникот Ердоган, исламистот Мохамед Морси, е тргнат од претседателската функција. Односите со ЕУ се расипани, што беше потврдено со признавањето на ерменскиот геноцид од страна на Германија во 1915 година и емоционалната состојба на работ на техничка грешка со реакција на турскиот лидер. Анкара практично нема шанси за влез во ЕУ во блиска иднина - и токму ова е целта која со децении си ја поставува раководството на земјата. Курдското прашање предизвика сериозни несогласувања со САД, а соборувањето на рускиот бомбардер предизвика невидена криза во односите со Москва, која до неодамна се сметаше за клучен партнер. Како резултат на тоа Анкара, откако го прогласи принципот на „нула проблеми со соседите“, денес речиси и да нема сојузници во регионот - со исклучок, можеби, на Азербејџан.

Сите овие околности, очигледно, и ги поттикнаа противниците на турскиот претседател да дејствуваат решително. Дел од армијата можел да дојде до заклучок дека е дојдено време да се спаси земјата од човекот кој со својата политика ја уништува, кој ја води кон раскол и, можеби, до распад, пишува Максим Кусин во „Комерсант“.

Сите права ги задржува „Росијскаја Газета“.